Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xciv Psalm.⁺

⁺O Godt der wraaken, Godt der wraaken !
O Heer, laat uwe gramschap blaaken.
Verschyn toch blinkende in het licht,
⁺Verhef u, breng vergelding weêr
Den trotzen, smaders van uw eer,
Gy Richter, die het aardryk richt.
⁺2 Hoe lange zullen de godtloozen,
O Heer ! hoe lange 't schuim der boozen
Van vreugde opspringen, dat hun hart
⁺Veele ongerechtigheit uitgiet,
('t Geen in het openbaar geschiedt,)
En spreeken 't geen uw Godtheit tart ?
⁺3 Men ziet uw volk door hen verdrukken;
't Moet voor hun woede en gramschap buk-

+ Psalm 94.

+ 1 O Godt der wraken, O HEERE, Godt der wraken, verschijnt blinckende.

+ 2 Gy Richter der aerde, verheft u; brengt vergeldinge weder over de hoovaerdige.

+ 3 Hoe lange sullen de godtloose, O HEERE hoe lange sullen de godtloose van vreught opspringen ?

+ 4 Uytgieten ? hart spreken ? alle werckers der ongerechtigheyt sich beroemen ?

+ O HEERE, sy verbryselen u volck; ende sy ver-drucken u erfdeel.

[p. 335]

ken.
Uw erfdeel wordt van hun ontbloot.
De weduw sneeft in hunne poort, ⁺
Daar ook de vreemdling wordt vermoort,
En d'arme wees door 't zwaardt gedoodt.
4 Dan zeggen zy noch, zonder schroomen, ⁺
Dit zal voor 's Heeren oog niet koomen,
En Jakobs Godt bemerkt dit niet.
Wanneer krygt gy toch eens verstandt, ⁺
En licht, ô dwaazen van het landt ?
Geeft acht, opdatge uw dwaasheit ziet.
5 Zou hy, die d'oore plant, niet hooren ? ⁺
Die 't ooge vormt, 't gezicht niet booren
Door snood bedrog, hoe loos gekeert ?
Zou hy, die 't heidendom kastydt, ⁺
Niet straffen ? hy die, t'allen tydt,
Den mensche wetenschappen leert ?

Ruste.

6 De Heer, oneindig groot in krachten, ⁺
Weet dat de mensch en zyn gedachten
Gansch nietig zyn en ydelheit.

+ 6 De weduwe ende den vreemdelingh dooden sy; ende sy vermoorden de weesen,

+ 7 Ende seggen, De HEERE en siet het niet; ende de Godt Jacobs en merckt het niet.

+ 8 Aenmerckt gy onvernuftige onder den volke, ende gy dwasen, wanneer sult gy verstandigh worden ?

+ 9 Soude die de oore plant, niet hooren ? soude die de ooge formeert, niet aenschouwen ?

+ 10 Soude die de Heydenen tuchtight, niet straffen ? hy die den mensche wetenschap leert ?

+ 11 De HEERE weet de gedachten des menschen datse ydelheyt zijn.

[p. 336]

⁺Welzalig is de man, ô Heer,
Dien gy bezoekt, en dien de leer
Van uwe wet wordt uitgebreidt.
7 De mensch zal hier in zeegning ryzen,
Dien gy door 't woordt zult onderwyzen;
⁺Om hem te geeven vrede en rust
Van quaade dagen: tot de kuil
Werdt voor de boozen, snood en vuil,
Gegraaven, en hun licht gebluscht.
⁺8 Want Godt zal nooit zyn volk begeeven,
Schoon 't door des vyandts staal moet sneeven;
Noch hy verlaat zyne erve niet.
⁺Dewyl het oordeel, met beleidt,
Eens weêrkeert tot gerechtigheit;
Tot troost der vroomen in 't verdriet.
⁺9 Wie zal nu staan voor myne rechten,
Om alle boozen te bevechten ?
Wie is 't, die zich voor my vertoont,
Om d'onrechtwerkers op te slaan ?
⁺Hadt gy my, Heer, niet bygestaan,

+ 12 Welgeluksaligh is de man, O HEERE, dien gy tuchtigt, ende dien gy leert uyt uwe wet,

+ 13 Om hem ruste te geven van de quade dagen; tot dat de kuyl voor den godtloosen gegraven wert.

+ 14 Want de HEERE en sal sijn volck niet begeven; noch hy en sal sijn erve niet verlaten.

+ 15 Want het oordeel sal wederkeeren tot de gerechtigheyt; ende alle oprechten van herte sullen 't selve navolgen.

+ 16 Wie sal voor my staen tegen de boosdoenders ? Wie sal sich voor my stellen tegen de werkers der ongerechtigheyt ?

+ 17 't En ware dat de HEE-RE my een hulpe geweest ware, mijne ziele hadde byna in de stilte gewoont.

[p. 337]

'k Hadde in de stilte schier gewoont.
10 Wanneer ik zeide: 'k raake aan 't beeven,
Dewyl myn voeten my begeeven, ⁺
Was uwe goedertierenheit
Myn grondsteun, Heer. ja als myn geest,
Door veel gedachten was bedeest, ⁺
Hebt gy myn ziele troost bereidt.
11 Zou zich de stoel der schaadlykheden
Met u verzellen ? tegen reden, ⁺
Op moeite, by besluit, gezet ?
Zy rotten t'zamen, of de ziel
Der vroomen hun in handen viel; ⁺
En zyn met bloet en moort besmet.
12 Doch 's hemels Heer was t'allen tyden
Myn hoog vertrek, een rotze in 't lyden, ⁺
Myn toevlucht, die het onrecht keert,
En hen verdelgen zal in 't quaadt,
En in hun boosheit, naar zyn' raadt, ⁺
Opdat hy eeuwig zy geêert.

+ 18 Als ick seyde, Mijn voet wankelt, uwe goedertierenheyt, O HEERE, ondersteunde my.

+ 19 Als myne gedachten binnen in my vermenighvuldigt wierden, hebben uwe vertroostingen mijne ziele verquickt.

+ 20 Soude sich de stoel der schadelickheden met u vergeselschappen ? die moeyte verdichtet by insettinge ?

+ 21 Sy rotten sich te samen tegen de ziele des rechtveerdigen; ende sy verdoemen onschuldig bloet.

+ 22 Doch de HEERE is my geweest tot een hoogh vertreck; ende mijn Godt tot een steenrotze mijner toevlucht.

+ 23 Ende hy sal hare ongerechtigheyt op hen doen wederkeeren, ende hy salse in hare boosheyt verdelgen: de HEERE onse Godt salse verdelgen.