Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen
(1707)–François Halma– Auteursrechtvrij
[pagina 330]
| |
Steeds loove, en uwen naam,
Ga naar margenoot+Met psalmgezang bequaam,
ô Allerhoogste, ook eere.
Ga naar margenoot+Dat elk uw goedheit pryze,
De trouw van uw verbondt,
Vroeg in den morgenstondt,
En 's nachts u eer bewyze.
Ga naar margenoot+2 Op 't speeltuig van tien snaaren,
En 't roeren van de luit,
En op de harpe en fluit,
Wilt 's Heeren lof verklaaren.
Ga naar margenoot+Want gy komt my verblyden
Met uwe daaden, Heer,
'k Zal juichen t'uwer eer,
En uwe magt belyden.
Ga naar margenoot+3 Hoe groot zyn uwe werken,
O Heer, die gy verricht,
't Heil dat gy hebt gesticht,
Door niemant te beperken.
Zeer diep zyn uw gedachten.
| |
[pagina 331]
| |
Een onvernuftig man, Ga naar margenoot+
Noch dwaashoofdt weet 'er van,
Om haar naar waarde t'achten.
4 Dat hier de boozen groeien, Ga naar margenoot+
Als 't groene kruidt op 't veldt,
Bedryvers van gewelt,
En onrechtwerkers bloeien,
Is om in eeuwigheden
Verdelgt te worden. maar Ga naar margenoot+
Gy zyt de hoogste, daar
Gy eeuwig wordt beleden.
Ruste.
5 Want zie, ô Heer, uw haters, Ga naar margenoot+
En vyanden vergaan,
Zoodat ze niet bestaan;
Als snoode Godtverlaters.
Gy zult hun magt verstrooien,
Daar gy myn' hoorn met kracht, Ga naar margenoot+
Als 't fier eenhoorngeslacht,
Verhoogt, by hun verschooien.
| |
[pagina 332]
| |
6 Myn hoofdt is overgooten
Met oli, versch en groen,
Ga naar margenoot+Ik zal myn oogen voên
In 't leet der vloekgenooten.
Myne ooren zullen hooren
Het lyden dat dien treft,
Die stout den kop verheft,
Om mynen vreê te stooren.
Ga naar margenoot+7 't Rechtvaardig volk zal bloeien
Gelyk de palmbooms top,
't Zal als een ceder op
Den Libanon ook groeien.
Ga naar margenoot+Zy, die in 't huis des Heeren
Geplant zyn, zullen daar
Hem met zyn priesterschaar,
In zynen voorhof eeren.
Ga naar margenoot+8 Zy zullen, hoog van jaaren,
En in den ouderdom
Noch vruchten draagen, om
Godts waarheit te verklaaren.
| |
[pagina 333]
| |
Zy zullen weelig ryzen,
En vet zyn. want Godt is, Ga naar margenoot+
Gansch recht, in 't woordt gewis;
Myn rotssteen, hoog te pryzen.
|
|