Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxxxiij Psalm.⁺

⁺ZWyg niet, ô Godt, en houd u niet
⁺Als doof in 't lyden en verdriet,
Dat ons benaaut, noch zyt niet stille,
⁺Dewyl, ô Godt, uw vyandts magten,
En haters u vol trots verachten,
En 't hoofdt opsteeken naar hun wille.

+ Psalm 83.

+ 1 Een Liedt, een Psalm Asaphs.

+ 2 O Godt, en swijght niet, en houdt u niet als doof, noch en zijt niet stille, O Godt.

+ 3 Want siet, uwe vyanden maken getier; ende uwe haters steken den kop op.

[p. 297]

2 Zy smeeden listig eenen raadt ⁺
In 't heimelyk, door fellen haat
Gedreven, om uw volk te plaagen.
Zy raadslaan stout en zonder zorgen,
Om hen, in uw behoedt verborgen,
Te drukken door veel harde slagen.
3 Zy hebben stoutelyk gezeit, ⁺
In boosheit en met onbescheit,
Komt, laat ons hen geheel verdelgen,
Tot zy geen volk meer zyn te noemen,
En Isrels naam niet zy te roemen,
Als dien de tyt gansch zal verzwelgen.
4 Want ziet, zy hebben in 't gemoedt, ⁺
Dat niet dan list en boosheit voedt,
Te zamen eenen raadt geslagen,
En tegen u 't verbondt gesloten
Al d'Edomiten, met de grooten ⁺
Van Ismaël, naar hun behagen:
5 Ook Moab met den Hagareen,
En Gebal, t'zamen op de been ⁺

+ 4 Sy maken listiglick eenen heymelijken aenslagh tegen u volck; ende beraetslagen haer tegen uwe verborgene.

+ 5 Sy hebben geseyt, Komt, ende laetse ons uytroeijen, datse geen volck meer en zijn; dat des naems Israels niet meer gedacht en worde.

+ 6 Want sy hebben in 't herte t'samen geraetslaeght: tegen u hebben sy een verbont gemaeckt.

+ 7 De tenten Edoms, ende der Ismaëliten, Moab, ende de Hagarenen:

+ 8 Gebal, ende Ammon, ende Amalek: Palestina, met de inwoonders van Tyrus.

[p. 298]

Met Ammon en d'Amalekiten;
Ook Palestina, en de braven
⁺Van Tyrus: Assur zietmen draaven,
Om zyne boosheit uit te gieten.
6 Zy zyn Loths kinderen geweest
Tot eenen arm, door schrik gevreest.
⁺Doet hen als Midian bezwyken:
Als Sisera, als Jabin sneeven,
⁺Aan Kisons beeke, die daar neven
Gansch Endor dekten met hyn lyken.

Ruste.

⁺7 Breng hen en hunne Prinssen, als
Eer Oteb en Zeëb, om hals;
Laat al hun Vorsten t'zamen vallen,
Als Zebah en Zalmuna sterven;
⁺Die spraken van Godts woning t'erven,
En 't landt te deelen met hun allen.
⁺8 Myn Godt, maakze als een wervelwindt,
Als stoppelen, die 't vier verslindt,
Die door den windt zyn voortgedreven.

+ 9 Oock heeft sich Assur by hen gevoeght: sy zijn den kinderen Loths tot eenen arm geweest, Sela !

+ 10 Doet hen als Midian: als Sisera, als Jabin aen de beeke Kison.

+ 11 [Die] verdelght zijn te Endor: sy zijn geworden tot drek der aerde.

+ 12 Maeckt haer [ende] hare Princen als Oreb,ende als Zeëb ende alle hare Vorsten als Zebah, ende als Zalmuna.

+ 13 Die seyden, Laet ons de schoone wooningen Godes voor ons in erffelicke besittinge nemen.

+ 14 Mijn Godt, maektse als een wervel; als stoppelen voor den windt.

[p. 299]

Als 't vier een wondt verbrandt, in 't voeden ⁺
Der vlamme, die, door yslyk woeden,
De bergen aansteekt en doet beeven.
9 Vervolgze zoo met uw tempeest, ⁺
De stormwindt maakze in 't hart bevreest:
Verschrikze door uw' wervelwinden, ⁺
Bedek hun aangezicht met schanden,
Opdatze, ô Heer, in allen landen
Uw' naame zoeken, en dien vinden. ⁺
10 Laat hen beschaamt zyn en verschrikt,
Tot in der eeuwigheit, verstikt
In 't leet; en laatze in schande koomen.
Opdat ze weeten dat gy, Heere, ⁺
Alleen de hoogste zyt, vol eere,
Met uwen Naam, op d'aarde en stroomen.

+ 15 Gelijck het vyer een wond verbrant, ende gelijck de vlamme de bergen aensteeckt.

+ 16 Vervolght se alsoo met u onweder: ende verschricktse met uwen draeywindt.

+ 17 Maeckt haer aengesichte vol schande, op datse, O HEERE, uwen name soecken.

+ 18 Laetse beschaemt ende verschrickt wesen tot in der eeuwigheyt, ende laetse schaemroot worden, ende omkomen.

+ 19 Op datse weten, dat gy alleen met uwen name zijt de HEERE, de Allerhooghste over de gantsche aerde.