Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxxiv Psalm.⁺

⁺O Godt, waarom verstootge in eeuwigheit?
Waarom zou 't vier van uwe gramschap rooken?
En tegen ons zoo fel zyn aangestoken;
Daar gy ons als uw schapen voedt en weidt?
⁺2 Gedenk aan uw vergadering, die gy
Van outs hebt tot uwe erfenis verkoren,
En ook verlost, door 't heil van u beschoren;
aan Sions

+ Psalm 74.

+ 1 Een Onderwijsinge, voor Asaph. O Godt, waerom verstoot gy in eeuwigheyt ? [waerom] soude uwen toorn roocken tegen de schapen uwer weyde ?

+ 2 Gedenckt aen uwe vergaderinge, [die] gy van oudts verworven hebt; de roede uwer erffenisse, [die] gy verlost hebt; den bergh Zion, daet op gy gewoont hebt.

[p. 255]

berg, uw woninge en voogdy.
3 Tree toe, ô Heer, hef uwe voeten op, ⁺
Om d'eeuwige verwoestinge te wreeken:
De boosheit van den vyandt is gebleken
Aan 't heiligdom, verwoest van grondt tot top.
4 Uw meêrparty heeft woedende gebrult ⁺
In 't midden zelf van uw vergaderplaatzen,
Waarin men hoort de galmen wederkaatzen:
En 't heilig huis met bloet en moordt vervult.
5 Zy hebben ook hun tekenen gestelt
Tot tekenen, d'ontrolde krygsbanieren.
Een yder werdt bekent, by 't woedend tieren, ⁺
Als een die dicht geboomte in bosschen velt.
6 Dus hebben zy ook bylen aangebragt, ⁺
En 't heerlyk werk, zoo kunstig uitgesneeden,
Met mokers en houweelen uit zyn leden
Gesmeeten, en

+ 3 Heft uwe voeten op, tot de eeuwige verwoestingen: de vyandt heeft alles in het Heyligdom verdorven.

+ 4 Uwe wederpartyders hebben in 't midden van uwe vergaderplaetsen gebrult; sy hebben hare teeckenen tot teeckenen gestelt.

+ 5 Een yeder wert 'er bekent, als een die de bijle om hooge aenbrenght in de dichtigheyt van een geboomte.

+ 6 Alsoo hebben sy nu der selver graveerselen te samen met houweelen ende beuckhamers in stucken geslagen.

[p. 256]

vergruist met groote kracht.
⁺7 Zy hebben, Heer, uw heiligdom in 't vier
Gezet, dat flux de woning heeft verslonden
Van uwen naam, ontheiligt en geschonden
Ter aarde toe, door krygs- en moordgetier.
⁺8 Zy hebben in hun harten stout gezegt:
Komt, laat ons hun gezamentlyk berooven;
Zy zyn ook op de plaatzen aangestoven
Van Godtsvrucht, die in koolen zyn gelegt.

I. Ruste.

⁺9 Wy zien, ô Heer, thans onze tekens niet:
Ook is 'er geen Profeet meer in den lande,
En niemant weet hoe lang de smaat en schande
Zal duuren in dit doodelyk verdriet.
⁺10 Hoe lange, ô Godt, zult gy het smaaden zien
Van uw party ? zultge eeuwiglyk het hoonen
En lasteren van uwen

+ 7 Sy hebben uwe heylighdommen in het vyer geset: ter aerden toe, hebben sy de wooninge uwes naems ontheylight.

+ 8 Sy hebben in haer herte geseyt: Laetse ons t'samen uytplunderen, sy hebben alle Godts vergaderplaetsen in den lande verbrandt.

+ 9 Wy en sien onse tekenen niet: Daer en is geen Propheet meer; nochte yemant by ons die wete hoe lange.

+ 10 Hoe lange, O Godt, sal de wederpartijder smaden ? sal de vyandt uwen naem in eeuwigheyt lasteren?

[p. 257]

naam verschoonen
Door 's vyandts rot; en zal 't uw wraak ontvliên ?
11 Waarom trekt gy uw handt, uw rechte handt, ⁺
Zoo van ons af, daarge ons meê plag te hoeden ?
Trekze uit, en maak een end van 's vyandts woeden;
Vertoon uw kracht tot redding van uw landt.
12 Godt echter is myn Koning van outs af, ⁺
Die, door zyn gunst, in 't midden op der aarde,
Verlossingen, oneindelyk van waarde,
Te wege brengt, en werkt, tot 's vyandts straf.
13 Gy hebt door uwe sterkte zelf de zee ⁺
Gespleeten, en de koppen van de draaken
Verbroken in de watren; by 't genaaken
Van 't heir door u geleidt naar d'overree.
14 Toen hebt gy ook des Leviathans kop ⁺
Verplettert: gy hebt hem tot spys gegeeven
Den dieren die in dorre

+ 11 Waerom treckt gy uwe handt, ja uwe rechter handt af ? [trecktse] uyt het midden van uwen boesem, maeckt een eynde.

+ 12 Evenwel is Godt mijn Koningh van oudts af; die verlossingen werckt in 't midden der aerden.

+ 13 Gy hebt door uwe sterckte de zee gespleten; Gy hebt de koppen der draken in de wateren verbroken.

+ 14 Gy hebt de koppen des Leviathans verplettert: Gy hebt hem tot spijse gege-ven den volcke in dorre plaetsen.

[p. 258]

plaatzen leeven,
Tot vullinge van hunne maage en krop.
⁺15 Gy hebt de rotz tot eene bron geklooft
En beek; als gy de sterke landtrivieren
Hebt uitgedroogt voor Isrels krygsbanieren,
Waardoor de moedt der volken werd gedooft.
⁺16 Aan u behoort de dag en ook de nacht;
Gy hebt de Zon bereidt, met Maane en Starren,
Die nimmer in haare ordening verwarren.
⁺Gy zet ook d'aard' haar paalen door uw magt.

I I. Ruste.

17 De zomer en de winter zyn uw werk.
⁺Gedenk hier aan, de vyandt heeft den Heere
Gesmaadt, en zelf een dwaas geslacht uwe eere
En grooten naam gelastert, stout en sterk.
⁺18 Geef toch de ziel van uwe tortelduif
Niet over aan 't gewelt der

+ 15 Gy hebt eene fonteyne ende beeke gekloven; Gy hebt stercke rivieren uytgedrooght.

+ 16 De dagh is uwe, oock is de nacht uwe; Gy hebt het licht ende de sonne bereyt.

+ 17 Gy hebt alle de palen der aerde gestelt: somer ende winter, die hebt gy geformeert.

+ 18 Gedenckt hier aen: De vyandt heeft den HEERE gesmaet; ende een dwaes volck heeft uwen name gelastert.

+ 19 En geeft aen 't wildt gedierte de ziele uwer tortel-duyve niet over; den hoop uwer elendigen en vergeet niet in eeuwigheyt.

[p. 259]

wilde dieren.
Vergeet hun niet die uwe wetten vieren;
Redt uwen hoop uit 's vyandts havikskluif.
19 Aanschouw 't verbondt dat gy hebt opgerecht, ⁺
Dewyl 's landts verre en diepverborgen hoeken
Zyn woningen van rovery en vloeken,
En boos gewelt, door list aaneen gehecht.
20 Laat hem, die hier in onderdrukking leeft, ⁺
Toch nimmermeer met schaamte wederkeeren:
Laat hen die hier den overvloet ontbeeren,
U pryzen, als den Godt die alles geeft.
21 Sta op, ô Godt, twist uwe twistzaak dan, ⁺
Gedenk den smaadt dienge u ziet wedervaaren
Van dwazen, die uw woordt noch wetten spaaren,
Den ganschen dag, en breek hun eedgespan.
22 Vergeet niet al 't geroep van uw party. ⁺
't Getier van hen, in moetwil

+ 20 Aenschouwt het verbondt: want de duystere plaetsen des landts zijn vol wooningen van gewelt.

+ 21 Laet den verdruckten niet beschaemt wederkeeren: Laet den elendigen ende nootdruftigen uwen name prijsen.

+ 22 Staet op, O Godt, twist uwe twistsaecke: gedenckt der smaetheyt, [die] u van den dwasen [wedervaert] den gantschen dagh.

+ 23 Vergeet niet des geroeps uwer weder-partij-ders; 't getier der gener die tegen u opstaen, klimt geduerighlick op.

[p. 260]

opgereezen
Trots tegen u, neemt toe en is te vreezen:
Toon dan uw hulpe, ô Heer, aan onze zy.