Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxij Psalm. Stem Ps. 24.⁺

⁺Myn ziel is immers stil tot Godt,
'k Verwacht van hem myn zalig lot,
⁺Want hy bestiert al 's wereldts zaaken.

+ Psalm 62.

+ 1 Een Psalm Davids, voor den Oppersang-meester over Jeduthun.

+ 2 Immers is mijne ziele stil tot Godt, van hem is mijn heyl.

[p. 203]

Hy immers is myn rotze en heil,
Myn hoog vertrek, zoo vast en steil,
Dat ik nooit zal aan 't wanklen raaken. ⁺
2 Hoe lange zult gylieden quaadt
Aanstichten, in der boozen raadt,
Om tegen eenen man te stryden ? ⁺
Gy zult haast sneeven in dien stant,
En zyn als een gebogen wandt,
En aangestooten muur, in 't lyden.
3 Zy raadslaan slechts, hoe, door hun magt, ⁺
Zyn troon en hoogheit wordt verkracht,
En poogen hem ten grondt te stooten.
Zy hebben lust in leugentaal;
Hun mondt schynt zegen altemaal,
Maar 't vloeken legt in 't hart besloten.
4 Doch gy, myn ziel, zwyg Gode: want ⁺
'k Verwacht myn hulp van zyne handt,
Gy voelt alreê zyn liefdespranken.
Hy immers is myn heil en rotz, ⁺
Myn hoog vertrek, voor 's vyandts trots,

+ 3 Immers is hy myn rotzsteen, ende myn heyl, myn hoogh vertrek, ik en sal niet grootelicks wanckelen.

+ 4 Hoe lange sult gylieden quaet aenstichten tegen eenen man ? gy alle sult gedoodet worden, gy sult zijn als een ingebogen wandt, een aengestooten muer.

+ 5 Sy raetslagen slechts om [hem] van sijne hoogheyt te verstooten; sy hebben behagen in leugen, met haren mont zegenen sy, maer met haer binnenste vloecken sy, Sela !

+ 6 Doch gy, O mijne ziele, swijgt Gode: want van hem is mijne verwachtinge.

+ Hy is immers mijn rotzsteen, ende mijn heyl, myn hoogh vertrek, ik en sal niet wankelen.

[p. 204]

Dies raake ik nooit door hem aan 't wanken.

Ruste.

⁺5 In Godt is al myn heil en eer;
De rotssteen myner sterkte: ik keer
My steedts tot hem als tot myn hoede.
⁺Betrouw op hem tot allen tyt,
O volk ! uw harte zy verblijdt
In Godt, uw kracht voor 's vyandts woede.
6 Kom stort uw hart, bestraalt van 't licht,
Nu uit voor 's Heeren aangezicht:
⁺Want immers zyn gemeene lieden
Maar ydelheit; de groote zyn,
Schoon vol verwaantheit, trots en schyn,
Slechts leugen; die niet groots bedieden.
7 Men weege ze vry altemaal,
⁺Dan vintmenze ydel op de schaal,
Of meer dan ydel. stel 't betrouwen
Nooit op verongelyking, noch
Op roverye of snoodt bedrog;
Wil 't harte op 's wereldts goedt niet bouwen.

+ 8 In Godt is myn heyl ende mijn eere; de rotzsteen mijner sterckte, mijne toevlucht is in Godt.

+ 9 Vertrouwet op hem t'aller tyt, O gy volck; stortet u-lieder herte uyt voor sijn aengesichte: Godt is ons eene toevlugt, Sela !

+ 10 Immers zijn de gemeyne lieden ydelheyt, de groote lieden zijn leugen: in beweegschale opgewogen, souden sy t'samen [lichter] zijn dan de ydelheyt.

+ 11 Vertrouwet niet op onderdruckinge, noch op rooverije, en wordet niet ydel; als het vermogen overvloedigh aenwast, en setter het herte niet op.

[p. 205]

8 Godt heeft een ding gesproken, dat ⁺
Myn oor tot tweemaal heeft gevat,
Dat hem alleen behoort de sterkte. ⁺
O Heer, de goedertierenheit
Is uwe, als die hebt loon bereidt,
Naar elk hier 't goede of quaade werkte.

+ 12 Godt heeft een dingh gesproken, ick hebbe dit tweemael gehoort, dat de sterkte Godes is.

+ 13 Ende de goedertierenheyt, O Heere, is uwe: want gy sult eenen yegelyken vergelden na sijn werck.