Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

Psalm x. ⁺

O Heer, waarom staat gy van verre, en ziet ⁺
Ons lijden aan, in dees benauden tijd?
Waarom verbergtge uwe oogen voor 't verdriet
Dat ons zoo drukt ?
De goddelooze strijdt ⁺
In hoogmoet, en toont dag en nacht zijn vlijt

+ Psalm 10.

+ 1 O HEERE, waerom staet gy van verre? [waarom] verbergt gy u{?} in tijden van benauwtheyt?

+ 2 De godtloose vervolght hittighlick in hooghmoedt den elendigen; laetse gegrepen worden in de aenslagen, die sy bedacht hebben

[p. 26]

Om brandende den vroomen te vervolgen:
Laat hunne raad en aanslag zijn verzwolgen.
⁺2 Want hy, die steeds in goddeloosheit leeft,
Roemt gansch verwaant dat hy den wensch bekoomt
Van zyne ziel: gelyk hy zegen geeft
Aan gierigaarts; ja lastert onbeschroomt
Den Heere; niets dat zynen trots betoomt.
⁺Hy steekt zyn neuze op zonder t'onderzoeken,
En loochent Godt in 't hart met lastervloeken.
⁺3 Zijn wegen maken t'allen tyden smart:
Uw oordeel is een hoogte van hem af:
't Schijnt dat hy u in 't Goddlyk aanschyn sart;
Hy blaast op zyn partyen, fier en straf,
En zegt in 't hart, (beschroomt voor dood noch graf,)
⁺ Dat zynen staat nooit wanklen zal, maar blyven
Eeuw in eeuw uit in zegening beklyven.
4 Zyn mond is vol van vloeken en

+ 3 Want de godtloose roemt over den wensch sijner ziele: hy zegent den gierigaert, hy lastert den HEERE.

+ 4 De godtloose, gelijck hy sijn neuse om hooge steeckt, en ondersoeckt niet; alle sijne gedachten zijn, datter geen Godt en is.

+ 5 Sijne wegen maecken t'allen tijden smerte; Uwe oordeelen zijn eene hooghte verre van hem: alle sijne tegenpartijders die blaest hy aen.

+ 6 Hy seyt in sijn herte; Ick en sal niet wanckelen: want [ick] en sal van geslachte tot geslachte in geen quaet zijn.

[p. 27]

bedrog, ⁺
Krakkeel en list zit onder zyne tong,
Het onrecht zwelgt hy in gelyk zyn spog,
Hy zet zich in de hoeven op een' sprong,
En gluurt, zoo eens zyn snoode raad doordrong, ⁺
Alleen om stout d'onschuldigen te dooden:
Hy sluit zyn oog voor d'armen in hun nooden.

Ruste.

5 Zijn laagen leit hy in 't verborgen aan, ⁺
Op 't vroom geslacht, gelijk een leeuw, verwoedt,
Loert in zyn hol en poogt zich te verzaân
Met zynen roof: hy rooft des armen goed,
Als hy hem in zyn net trekt, heet op bloet.
Hy duikt om laag, en houd zich dicht gesloten, ⁺
Tot d'arme hoop valt in zijn sterke pooten.
6 Hy zeit in 't hart: Godt heeft dit altemaal ⁺
Vergeeten, en verbergt zyn aangezicht;
In eeuwigheit ziet hy 't niet, is zijn taal;
Nooit brengt hy onzen raad-

+ 7 Sijn mont is vol van vloeck, ende bedriegerijen, ende list; onder sijne tonge is moeyte ende ongerechtigheyt.

+ 8 Hy sit in de achter-lage der hoeven, in verborgene plaetsen doot by den onschuldigen; sijne oogen verbergen haer tegen den armen.

+ 9 Hy leyt lagen in eene verborgene plaetse, gelijck een leeuw in sijn hol; hy leyt lagen om den elendigen te rooven; hy rooft den elendigen, als hy hem trekt in sijn net.

+ 10 Hy duykt neder, hy buyght sich; ende den armen hoop valt in sijne sterke [pooten.]

+ 11 Hy seyt in sijn herte, Godt heeft het vergeten; Hy heeft sijn aengesichte verborgen, hy en siet niet in eeuwigheyt.

[p. 28]

slag in 't licht.
⁺Sta op, ô Heer, Godt die de wereld richt,
Hef uwe hand om hooge en wil gedenken
D'elendigen, dien haat en boosheit krenken.
⁺7 Hoe ! waarom braakt de booze lastring uit
Op Godt ? en zegt, in zyn verwaten hart:
Gy zult ons quaad nooit zoeken: wie dan stuit
⁺ Ons in ons doen? daar hy uw hoogheit tart.
Gy ziet het; want ge aanschouwt de moeite en smart;
Opdat men 't in uw hand zou overgeeven:
Den armen en den weezen schut gy 't leven.
⁺8 Verbreek den arm des boozen en zyn kracht,
Zoek zyn misdrijf, en straf het, tot gy 't niet
Meer vinden kont; opdat men niet veracht'
⁺Uw Majesteit.
Godts hooge rijksgebiedt
Duurt eeuwig; daar de vroome heene vliedt.
De Heidens zyn vergaan uit zynen lande,
Hoe trots van moed, vol vreeze, smaad en schande.

+ 12 Staet op, HEERE Godt, heft uwe handt op; en vergeet de elendige niet.

+ 13 Waerom lastert de godtloose Godt ? seyt in sijn herte; Gy en sult het niet soecken?

+ 14 Gy siet het [immers;] want gy aenschouwt de moeyte ende het verdriet, op dat men het in uwe hant geve: op u verlaet sich de arme; gy zijt geweest een helper des weesen.

+ 15 Breekt den arm des godtloosen, ende boosen: soeckt sijne godtloosheyt, [tot dat] gyse niet en vindet.

+ 16 De HEERE is Koningh eeuwiglijck ende altoos: de Heydenen zijn vergaen uyt sijnen lande.

[p. 29]

9 O Heer, gy hebt de zucht en wensch gehoort ⁺
Van allen tot zagtmoedigheit gezint:
Gy zult hun hart versterken door uw woord,
Als zich uw oore opmerkend voor hun vindt;
⁺
Den weezen en verdrukten, dien gy mint,
Doet gy hier recht: opdat een mensch van d'aarde
Niet voortvaare in 't gewelt, dat niemant spaarde.

+ 17 HEERE, gy hebt den wensch der sachtmoedigen gehoort: Gy sult haer herte stercken: uwe oore sal opmercken.

+ 18 Om den weesen ende verdruckten recht te doen; op dat een mensch van der aerden niet meer voort-vare gewelt te bedrijven.