Rimen en teltsjes

'k Haw him as jong'ling kend

'k Haw him as jong'ling kend,

Sa edel fan manearen,

In byld fan molk' en bloed,

De blom fan Fryslâns hearen.

'k Haw him mei eed'ie swier,

Mei krêft'ge Fryske spieren,

As 't pronkstik fan de jeugd,

Oer 't glêde iis sjoen swieren.

Yn lâns fergaderseal

Ferhefte hy syn stimme

Tsjin onrjocht en geweld,

Mei wurdichheid en klemme.

Syn gong wie keuninklyk,

Syn eed'le taal fol staasje

Naam alle herten yn,

Wie deftichheid en graasje.

Wa heucht it jitte en seach it iens

Hoe hy oan 's keunings side

Fol glâns en majesteit

Ald Ljouwert binnen ride.

In âlde eed'le Fries,

Sa nommel en sa deftich,

Foar 't heil fan 't Fryske folk

Yn wurd en wurken krêftich.

De laster meits' him swart.

Stean op de heechste triemmen,

Dat spook stiet altyd klear

Om de eare wei te nimmen.

Ien ear jout him dochs elts,

Hoe ek de niid faak loerde

Dat Fryslâns ear en heil

Syn dwaan en litten stjoerde.