An Menhear Frisius Stripsma
Menhear!
Ik mut je wel ris skrive fanwegens oans geld, hoe dat is, en of 'er ok noch wat fan terechte komt. Sont wij dat bankerot had hewwe, binne de moëdfearen 'er skoan út. Fan tefoaren waren wij lykas menhear wel weet, lúden dy oans spul aardech drive konnen, en nou so inienen twiedúzend gulden út de hannen kwyt, is un geduchte slach foar oans. Ut is myn man omtrent in de harsens slagen, en gien wonder, want de stumper het 'er jarenlang teugenan wurmd, met wrotten en swalken, en ik, as sêch ik ut selfst, met súnech wezen, om sowat op de klúten te kommen, en nou wurde wij inienen ruweneard. Wel, lieve tyd noch toe! wy súd dat fan ordentlike kristenmînsen ferwachte, om so oplicht te wurden. Foar diven kan men de deur skuttele, maar wy hoëdt hem daarfoar? Nou binne wij met feul mînsen út ut betrouw, anders konnen wij met de negoasy un aardech stúverke ferdiene, maar nou binne oans affearens gien duit wear'ch, so al je wel denke kanne. Ik bin 'er myn raad met te'n end. Oans buurman seit, dat 'er krediteuren binne dy hòrres kregen hewwe, en un abbekaat sei, dat wij gien sent krije. Wel lieve geunst noch toe! waar sal dat belande met oans húsgesin? Ken 't so in de weareld? dan siet ut 'er raar út: de iene bij dúzenden en dúzenden bankerot speule, en dan naderhand un groat hear weze, dy doën kan, wat hij wil, en wij 'erop sien en in armoëde omwurme. Ik hew teugen myn man seid, as 't so gaat, dan sal 'er wel mear skoeljes opsetten komme, om de mînsen earst un pursje geld fan 't gat te setten, en dan menhear speule, en wat ut raarst noch is, bij foarname lúden acht en eard wurde; maar daar het men soms ok geen ferstan' fan. Myn fader sei altyd: lyk soekt lyk, en elk weet sels best waar him de skún dwingt.
Hoe dat allegaar is, kan mij niks ferskele; maar ik súd menhear minlek fersoeke, om te sien of 'er ok mooglekhyd waar, om wat fan hem te krijen. Daar binne lúden, dy sêge dat hij aardech wat achter de han het, en dat ferwondert mij niet, want hij leeft even goëd as oans burgemeester, en waar súd ut wech komme, as ut ut krediteursgeld niet waar, en dan mach hij ok wel goëd ansproken wurde; want solang as hij niet lyk is, is 't syn spul ok niet, maar oanzes met mekaar, is 't niet waar?
Nou, ik wúde graach, dat menhear daar ris na sien wúde, en mij skrive, wat hij seit, en wil menhear hem de brief sels leze late, mach ik ok wel lije. As 't niet hoger of lager kan, dan mut ik sels de reis 'er nochris om make, om ut hem goëd op syn konsjênsy te drukken, as er ien het.
Ik ferwacht ten spoedigst antwoord fan menhear. Blyf na groetenis an juffrouw en de kynders,
Uw fryndin,
Nynke
Menhear!
Ik hew jouw letterke fandaag kregen, maar dat geeft niet feul moëd. Heare! wat is 't nou un rare tyd; recht en gerechtechhyd is út de weareld reisd en ut geweten is an de wand
Auteursrechtelijk beschermd