Rimen en teltsjes

Fammen hâlde fan it trouwen

Fammen hâlde fan it trouwen,

Dat is jimmer sa al west.

Sjoch, dan wurde it dochs frouwen,

Mar it eintsje draacht de lêst.

O jou, o jou, o jou,

Ei, wie ik mar nin frou.

Feinten wolle ek ris boartsje

Mei in leave jonge frou.

Foar in fearnsjier boaske Hoatse,

En no het er al berou.

O jou, o jou, o jou,

Ei, wie 'k 'er mar wer ou.

Earst wie ik in boereboade,

O sa mûtel en sa gled.

Jakjes nei de lêste moade

Yn 'e kiste hie ik net.

O jou, o jou, o jou,

Ei, hie er no mar blau.

Earst wie ik in boerefeintsje,

'k Hie in soldatebroekje oan,

Mar de pong dy wie al nei Heintsje,

En it sin ek skjin ferdoarn.

O jou, o jou, o jou,

Ei, hie ik dochs mar blau.

't Jild dat waard sims soer fertsjinne

Foar de ien' of oare poep.

Ik koe mei keale bontsjes rinne,

As hy mei 't jild nei hûs ta sloep.

O jou, o jou, o jou,

Ei, hie 'k dat jildsje no.

En ik heakkele sims jitte
Wiken, moannen efterien.
Iensum stie 'k yn kjeld en wiette
En 'k ferswierd' it efterien.

O jou, o jou, o jou,

Ei, hie 'k dat heakkellean no.

Fammen, wês net al te rimpen,

Trou foaral net om 'e nocht.

'k Sis it net om te beskimpen,

Mar ik tink it wol oprjocht.

O jou, o jou, o jou,

Jaan sims ek mar ris blau.

Feinten, dy ris boaskje wolle,

Tink, it fammeflêsk is weak.

Rin net mei in losse holle

As in bolle yn 'e reak.

O jou, o jou, o jou,

Te let komt it berou.

gabe skroar