Rimen en teltsjes

Grouster freonen!

Wy hawwe hjir te Grou lange jierren in jierstûne hâlden, mei namme it Sosiëteitsfeest. Dat begûn ornaris sa. Dy in freon fan in spultsje wie, sette him del by de Frânske bibel fan 32 blêden, of in oar dy boarte mei lytse bonkjes dy út koweskrinkels makke wurde. Dit boartsjen hjit men domino. It kin my net skele hoe jimme dizze twa dingen neame wolle, mar ik en gjin minske het 'er oait lêst fan hân, en dêrom sis ik: hâld fol. In oare part fan 't Grouster folkje drinkt in sûpke en praat oer koaning en Oranje, krekt oft er sels mei yn de rie siet. Ek al wer goed! Mits as de praatsjes hjir bliuwe, dat 'er nin kwea bloed oer set wurdt, en as it mar by sizzen bliuwt.

Mar freonen, de lêste jierstûne het my min foldien. Jimme hawwe lilk op eltsoar west, ja, sels soms fjoerslach deiles. Is dit boargerlik? Op oare jierren dronk men in goe' slok, men prate, men song, men smookte dat men 'er trije nachten fan stonk by 't wiif op bêd, men friet rammenas dat it jin yn de kiel hearde, men waard soms skeef en wanich yn de hûd, men loek eltsoar de huodden fan de kop, de kastlein krige syn nocht wolris, omdat men mear mei kaarten as mei sinten oer de Sosiëteit keilde, mar de Grouster freonen gongen as freonen nei hûs. Dit is de lêste kear sa net west en dat muoit my danich. De Grouster ljuwe wurdt altyd de eare neijûn dat se har tjirje kinne as gekken, dat se mei eigen hannen en fuotten boartsje kinne, dat se jûns poerrazend lykje op eltsoar en dat se de oare moarns as gnappe ljuwe mei-eltsoar hannelje en wannelje.

Dêrom freonen, woe ik jimme dit wurdsje sizze: hâld de freonskip geande, en tsier net oars as oer dingen dy net op ús Sosiëteit thúshearre. Ik wyt wol, de wrâld bestiet net sonder kriich, mar wy komme hjir net om ús fan de iene sile yn de oare te bejaan, mar om

[p. 500]

ús út de sile dêr elts yn rinne moat, te ontspannen, en troch net-tinken en gesûn drinken te fermeitsjen, mei ien wurd, om wylst de froulju (dy de stedlju ‘onze dames’ neame), wylst de frouljuwe ús berntsjes yn de ruften bringe, ús ris (út te rekken. Dan libbet de kastlein en wy libje doelle[a]s[?]. Dêrby ha we dan ek noch boeken, mar freonen, dat het langer in bytsje om de hakken. It sil hjitte Nut en Vermaak, mar ik bin eang dat it op it ein it iene noch it oare wurde sil. Dêrom haw ik jimme dit te sizzen: freonskip moat 'er bestean, inige freonskip en ferjouwing.

Dit binne sawat de generale kondysjes fan de Sosiëteit. De spesjale binne dizze.

No. 1.	Dy rûzje siket, makket of oanfjurret: in kniper op de noas en sa'n trije kertierren sitte.
No. 2.	Dy de fûsten oprôlet: hals oer kop by de treppen del.
No. 3.	Dy mear fertart as fjouwer stoeren sil in sûper hjitte, útgesonderd op jierstûnen by de leden wol bekend.
No. 4.	Directeuren zorgen voor boeken, En goede lectuur, order, licht en vuur.
No. 5.	De leden gaan 's avonds stipt tien uur na huis, Vrienden dan komt er geen abuis.