Rimen en teltsjes

[p. 205]

Oan Auk
Mei in lapekoer

Myn Auk is in famke
Sa sêft as in lamke,
En yn de eagen fan my
Ek sa kreas as in bij.
Al fljocht se wat wyld,
Hja flaait dochs ek myld,
En har each pluert sa blier,
Sa nuver en sa tier.
En dan, wat in swier,
As se lêst, as se skriuwt,
Ja, yn al wat se driuwt.
O, hie ik sa'n famke
As myn Auk, as myn lamke,
'k Besloech se yn goud,
Dat swiet leave bout.
‘Ho, ho! 'k bin nin bern mear.
Wat mient dy mynhear?
Hy trapet me op 't sear.
Mei wa het er de spot?’
Sa praat Auk, en is prot.
‘Miene jo, dat wy stilstean,
Mei poppen altyd omgean,
En te Harns net djoeie,
Net waachse en net groeie
Yn in moanne seis, sân?
Fyt! ik bin al in faan!’
Dêr haw ik ontdutsen,
Dat 'k my haw fersprutsen.
O, noait wol 'k 't wer dwaan,
En hjitte sil 'k dy faam,
En dame en mejuffer;
'k Sil praatje as in bluffer,
Dy knibbelt om dyn minne.
Wêrmei kin 'k dy dochs winne?
Dêr heste wat lapkes,
Wat sankjes, wat grapkes.
Kom, sjong dy mar blij,
En, Auk, tink om my!

Dimter, dizze 27 fan gersmoanne 1835

j.h.h.