Rimen en teltsjes

It marke

It wie op in simmerjûn;
It sintsje stoe op 'e grûn
Wol heal yn 'e dauwe wei,
Krekt as er yn 't wetter lei.
Sêftkes en stil wie de wrâld,
It wetter lei sonder fâld,
En 't goud'ne sinnefjoer,
Sprate syn gleonens 'eroer. (bis)

Me' hearde nin flinter of mich
Sa flodderjen oan 'e ich,
Of gonzeljen oer 'e poel,
En ek nin bernegejoel.
Smûk mei de kop yn 'e plom
Driuwkelen de eintsjes rûnom,
Yn 't lizich-blêdige gnod
Jit syljende yn 'e dod. (bis)

Djip yn 'e ladene tsjalk
Song skûtefaar as in alk
In sang fan d' âlde tiid,
En wie mei 't wyfke sa bliid.
En 't wyfke spûn en striek,
En digere troch 'e riik
Troch it heal opskauw'ne lûk,
En wie by har hurdsje sa kloek. (bis)

En Hearkeman om watte bút
Skoot mei de peasjou 'erút.
Sakeman fisket op iel,
En skoot, dat er stint, nei it wiel,
En keilt 'er syn dôperkes yn,
En jout se oan waar en wyn;
O, rûn 'er in ielke oan!
Wat joech it in rike moarn. (bis)

En ik mei in wiffe sin
Roeike myn swiet ingelin
Flink oan 'e oare marswâl.
En wie mei it fanke sa mâl.
Wat songen, wat boarten wy!
Wat wie it ús rom en frij!
O wille! O noflike tiid!
Wat tins ik oan dy wer bliid. (bis)

Soms driuwke it sa sêftkes wei,
De riemen sleau efternei;
Dan fette ik har ljordichjes om,
En neamde har hunichblom.
Dan lake hja wyt en blier,
As it maiblomke op 'e wier
Tsjin 't leave rea-sintsje oan
Yn de iere foarjiersmoarn. (bis)

[p. 38]

 

 

 

O leaflike stille mar!

 

Wat lake en gobbe ik mei har!

 

En wêrom brochtste safier

 

Us lûd gego en getier?

 

Ei! wêrom wieste sa froed?

 

Ei! wêrom tilste ús lûd,

 

As pipen we ek as in mûs,

 

Sa hearrich oer fjild en hûs? (bis)

 

 

 

O jûn! o leaflike dei!

 

Wat tins ik dy efternei.

 

En wêrom fleachste sa swiid,

 

Do goudene griene tiid?

 

Do himelske simmerjûn,

 

Wat wieste my rêd ferrûn!

 

O, kaamste! Ei! mylde, kom!

 

Ei! kom my faker werom. (bis).

e.h.