Rimen en teltsjes

Jonker Pyt en Sibbel

Jonker Pyt hie op 't oanretten fan in poep, dy syn heit him ta in gûverneur jûn hie, in rûn jier yn 't Frânske lân omswabbe, en as in grut hear bankettearre. Mar net fetter, net riker, net better kaam er op it slot werom. Flokken hie er leard út 'e pin, en oare dingen dy't er foarhinne net neamen heard hie, en dy't er op it slot ek net leare koe. It Frânsk hie er wakkere hiem, en mei de fammen fan it slot libbe er lykas me' 'er te Parys yn it Palais Royal mei libbet.

Daalk nei syn oankomste ('t wie op in waarme simmerjûn) siet er op in bank oan 'e bûteleane fan it slot mei in âld jachtpakje oan en boksen à la cosaque. Dêr kaam Sibbel, de slotboersdochter, mei in linige stap de leane del, jok en amers oer 'e skouders, en tinzende, dat it in oar hearskip wie, gong se mei in freonlik ‘goenjûn’ foarby. Mar jonker seach har net, as hy fleach as in hokling op har ta, en pytske har mei in ryske tsjin 'e rokken oan. Dêrmei het me' no it folgjende tuske jonker Pyt en Sibbel.

Jonker Pyt en Sibbel yn 'e Slotleane

[p. 12]

JONKER

Bonjour, mijn allerliefste kind!

Zeg, waarom vliegt gij zo gezwind?

Of kent gij dan de jonker niet,

Die voor een jaar het dorp verliet?

Ik heb gereisd in 't Franse land,

Partout, partout, en homme galant:

Mais telle teinte, tels yeux jolis,

N'ont pas les belles de Paris.

SIBBEL

Goenjûn, mynhear! Binn' jy dêr wer?

'k Bin wrammels blij dat ik it hear.

Ik rûn wat gysten troch de lean',

En woe sa nei de jister gean.

Mar jonker, nee! - ik koe jy net.

Ik tocht, jy wienen tier en fet;

Mar no binn' jo de klean sa rom;

Ek sprieken jy sa nuver krom.

JONKER

Hy kriget bar by de hân, en smyt har it jok mei de amers fan it skouder ôf efteroer, ensafuorthinne.

Morbleu, mon coeur, vous êtes niaise.

C'est des galanteries Françaises.

Kom, fop mij niet, mijn lieve zus!

Gij weigert toch geen welkomkus?

Amusons nous in deze laan,

En laat dat boerentuig maar staan.

Amusons nous, amusons nous!

Point d'amusements plus doux.

SIBBEL

Brimstiger

Ei fij, myn jonker! fij, myn freon!

Wat binn' jy rimpen, mâl en gleon.

Jy binne dochs in grytmans bern;

Fij! lit my leaver mar betsjen.

Och nee! - Kom, fuort! It wurdt te bot.

Rin nei jins fammen op it slot.

Ik nim myn amers en myn jok:

Wy haww' it no mar tige drok.

JONKER

Hy glimket en strykt syn grut Frânsk bosk hier yn 'e hichte.

Ma foi! vous êtes plus difficile

Que les laitières de la ville.

Ei! laat mij maar eens met u gaan,

En kijk mij dan eens vriend'lijk aan.

Of meent gij dat ik u niet min?

O ja! Gij zijt mijn hart en zin.

Je lui ferai pourtant la cour;

Elle est trop belle voor een boer.

SIBBEL

Noartich.

Ik hâld net fan de Frânske swier.

Och! praat mar as ferline jier.

Sprek net tefolle fan jins hert:

Want siker, Sibbel leaut it net.

It streakjen, jonker! helpt jo net:

Ik haw myn sin op Rommert set.

Dy wrot dêr yn 't roggefjild:

Dy haw ik leaver as jins jild.

JONKER

Hy gysgobbet.

Ah peste! Ah, quel trait mauvais!

Non, vive donc le goût Français!

Wel, meisje lief! word toch niet zot.

Die vent? Ik lach mij nog kapot.

Gij zijt te vlug, gij zijt te schoon

Voor een zo lompe boerenzoon.

Je suis un cavalier galant.

Ik bied u aan mijn linkerhand.

SIBBEL

Finnich en lilts.

Nin lofterhân, nin rjuchterhân

Fan sokken banjer fan it lân;

Mar earme Rommert, from en froed,

Dy wangen het as molke en bloed.

Dêrom, o jonker Pyt, myn freon!

'k Wie leaver by de Frânskes bleaun.

De famkes yn it Fryske lân,

Dy hâlde fan de rjuchterhân.

Nei it Dútsk

e.h.