Oorlogsverzen. Gevecht met het dier

[p. 9]

Volk aan de zee

Waar is nu het eigene leven
van dit volk aan de zee en de stroomen,
waar van schepen 't trotsche stoomen
en het ijle getoet der sirenen,
muziek voor havens en steden,
met 't knallen der afscheidsschoten,
hoe heeft men dat vroeger genoten!
Maar 't volk is nog dat van 't verleden.

't Wil zich steeds naar den duinrand begeven
om te zien of de schepen weer komen;
het bewegen der zeekasteelen
- niets voedt zoozeer jonge droomen -
is van den einder verdwenen.
Maar de zeelucht, die zeelucht blijft wegen.

In Holland, 1941