Jonas de boetgezant

[p. ***1r]

Svlpicivs Severvs in het eerste boek zyner kerkelyke histori
Vertaelt door P. Rabus.

HEt geloof der Niniviten wordt omtrent deze tyden zeer geroemt. Die stat, oulinks van Assur, Sems zoon, gesticht, was het hooft van 't koninkryk der Assyriers, toen ter tyt zeer ryk van inwoonders, houdende hondert en twintigh duizent mannen, en, gelyk men het in een groot volk gemeenlyk ziet, vol ondeugden. Godt hier door bewogen, geboodt den Profeet Jonas uit Judea derwaerts te gaen, en de stat haren ondergang te voorzeggen, gelyk voorheen Sodoma en Gomorra door 't vuur van Godt verbrandt was. Maer de Profeet, den dienst dier predikinge pogende te ontgaen, niet uit ongehoorzaemheit, maer uit voorweten, om dat hy zag dat de heer door des volks berou zoude verzoent worden, begaf zich op een schip, 't welk een heel anderen koers heen, naer Tharsus voer. Maer wanneer zy in zee gestoken waren, heeft het scheepsvolk, uit noodt van de woede der zee, met

[p. ***1v]

het lot onderzocht, wie de oorzaek van den ramp was. Als het lot op Jonas was gevallen, is hy, als ten zoenoffer van 't onweder, in zee geworpen. Flux van een' grooten Visch een Zeegedroght opgevat en ingezwolgen, is hy, na drie dagen omtrent, aen de stranden der Niniviten opgeworpen, en heeft het gene hem bevolen was gepredikt; namelyk dat de stat, om de zonde des volks, in drie dagen zou vergaen. Het woort van den Profeet werdt niet [zoo] onachtzamelyk als eertyts te Sodom gehoort: en aenstonts, op bevel des Konings, en op zyn voorbeelt, wordt bevolen, dat al het volk, ja de jonggeborene, zich van spys en drank zouden hebben te onthouden: zelfs waren de lastbeesten en dieren van verscheide soort, door honger en dorst geprangt, en gaven met de menschen een' schyn van erbarmlyk klagende. Aldus wierdt het nakende ongeval afgewendt. Jonas tot Godt klagende, dat zyn woort niet nagekomen was, kreeg tot antwoort, dat den genen, die boete deden, geen vergiffenisse konde geweigert worden.