Jonas de boetgezant

[p. ***2r]

P.D. Hvet in het CLXX hooftstuk van zyn euangelisch bewys.

HOe Jonas een uitbeeltsel van Jezus geweest zy, heeft de Heilant der weerelt zelf in 't openbaer verklaert met deze woorden: Want gelyk Jonas drie⁺ dagen en drie nachten was in den buik van den visch, alzoo zal de Zoon des menschen drie dagen en drie nachten zyn in het harte der aerde. Hier hebt gy dan een voortreflyke beeltenis van Jezus uit den dooden opstaende. Terwyl het onweder op zee buldert, en de zeeluiden bekommert zyn voor hun leven, slaept Jonas gerust: 't welk ook Christus gebeurt is. Jonas wordt tot behoudenis van 't scheepsvolk in zee geworpen, de baren zwygen, en het onweder bedaert: Het is des Vaders welbehagen geweest,⁺ dat in Jezus alle de volheit wonen zoude: en dat hy door hem vrede gemaekt hebbende door het bloet van zyn kruis, door hem, zegge ik, alle dingen verzoenen zoude tot hem zelven, het zy

+ Matth. XII. 40.

+ Kol. I. 19, 20.

[p. ***2v]

de dingen, die op de aerde, het zy de dingen, die in de hemelen zyn. De zeeluiden Jonas in zee zullende werpen, bidden Godt, dat hun de doot van eenen man, die hen niet beledigt hadt, tot geen misdaet moghte toegerekent worden: Och! Heer,⁺ laet ons toch niet vergaen om dezes mans ziele, en leg geen onschuldigh bloet op ons. Pilatus⁺ den Heilant ter doot zullende overgeven, nam water en wiesch de handen voor het volk, zeggende: Ik ben onschuldigh van het bloet dezes rechtvaerdigen: gylieden moogt toezien. Aldus roept Jonas uit den buik van den visch tot Godt:⁺ Ik ben uitgestooten van voor uw oogen: Jezus⁺ aen het kruis aldus tot zynen Vader: Myn Godt, myn Godt, waerom hebt gy my verlaten. Jonas het gevaer der zee ontworstelt noopt de Niniviten tot gehoorzaemheit aen Godt: na Jezus verryzenis worden de heidenen tot Godts dienst geroepen. Jonas is een prediker, eveneens als Jezus. Jonas vermaent⁺ de Niniviten tot boetvaerdigheit: Bekeert u, zegt de Heilant, want het koninkryk der hemelen is naby gekomen.

+ Jon. I. 14.

+ Matth. XXVII. 24.

+ Jon. II. 4.

+ Matth. XXVII. 46.

+ Matth. I:17.