Jonas de boetgezant

[p. **4r]

Flavivs Josefvs in het negende boek der joodtsche outheden
Vertaelt door W. Sewel.

DEwyl ik belooft heb oprechtelyk en getrouwelyk te zullen verhalen 't geen men in de heilige boeken der Hebreen geschreven vindt, behoor ik niet stilzwygens voorby te gaen 't geen dien Profeet [Jonas] betreft. Godt beval hem dan den inwoonderen van Ninive, die groote en magtige stadt, aen te kondigen, dat het ryk van Assyrië, waer van zy de hooftstadt was, verdelgt zoude worden. Deze last scheen hem zoo gevarelyk te zyn, dat hy niet besluiten kon dien uit te voeren; en even als of 't in zyn maght geweest waere zich voor Godts oogen te verbergen, ging by naer Joppe om naer Cilicie te varen, maer daer ontstont zulk een zware storm, dat de schipper, de stierman, en 't bootsvolk zich in gevaer ziende van te vergaen, gebeden voor hunne behoudenisse uitboezemden; en Jonas was d'eenigste, die in een hoek van het schip met zyn mantel bedekt leggende, hun voorbeelt niet navolgde. Terwyl het onweer ondertusschen hant over hant toe-

[p. **4v]

nam, schoot hun in den zin, dat mogelyk iemant onder hen de oorzaek van dit ongeluk was: om derhalve te weten wie dit zou mogen wezen, wierpen zy 't lot, en het viel op Jonas.

Zy vraegden hem, wie hy was, en waerom hy die reize ondernomen hadt. Hy antwoordde, dat hy een Hebreer, en een Profeet des Almaghtig en Godts was, en dat indien zy 't gevaer, dat hen dreigde, ontkomen wilden, zy hem in de zee mosten werpen, omdat hy 'er alleen de oorzaek van was. Zy konden in 't eerst daer toe niet besluiten, doordien het hun een soort van godeloosheit toescheen, aldus eenen vreemdeling, die zyn leven aen hun vertrout hadt, aen eenen wissen doot over te geven. Maer toen zy zich op 't punt zagen van te zullen vergaen, deedt de begeerte om zich te redden, gevoegt by 't aenraden van den Profeet, hen besluiten hem in zee te werpen. Men zegt, dat een walvisch hem opslokte, en na dat hy drie dagen in deszelfs buik geweest was, hem levendigh en onbeschadight weder uitspoog aen den oever van de Euxynsche zee, alwaer hy Godt om vergiffenis gebeden hebbende, toen naer Ninive ging, en dat volk verkondigde, dat zy 't ryk van Azië haest verliezen zouden.