Liedekens ende Refereynen Ghemaeckt by Haerlem Soetendal, van zijn Avontueren

Een Nieuw Liedeken,

Op de Wijse: Edel Kersou.

VRienden loyael, die hier zijt teender somme
Int soet Haerlemsche dal,
en teenemael, my vriend'lyc hiet welle-come
Met een so bly gheschal
Bidt God doch al, En dat tot onser vromen,
Dat hy ons doch wtgheleyden,
Tot dat wy weer komen.

Mijn hert en dost, Den westbusch niet vergeten

met zijn Groen Tacxkens vier,
Den Ouden kost, Hoop ick met hem noch teten,
Al met goet Passers Bier,
Want het Past schier, Tot sulc een soet verheugen,
Dus bidt doch den Heer der Heeren
Dat wy komen meughen.

Al moeten wy, met den Iagher nu reysen

Ick hoop het sal welgaen
Bidt doch voor my, wilt oock om Maerten peysen
Naer hy sulcks wil bestaen
En het vermaen, Dat ghy ons hebt gheschreven
Willen wy seer wel onthouden,
Om wachten van sneven.

Nu weer adieu, Nae dat wy moeten scheyden,

Adieu tot op een Nieu,
Tot op een Nieu, Godt wil ons doch gheleyden,
Want Liefd' int herte brieu
Noyt en berieu, mijn maet noch ick van desen

[p. 39]

 

Maer dat is om dat wy hoopen,

 

Weer by een te wesen.

 

Princelijc Heer, wilt ons doch al bewaren,

 

Te Water en te Lant

 

Dat ick doch weer, van de wilde Zee baren

 

Mach komen aen den kant,

 

sterckt ons verstant, dat wy komen ten tooghe,

 

voor u edel aenschijn claer, als botten bloeyen hoge.