Liedekens ende Refereynen Ghemaeckt by Haerlem Soetendal, van zijn Avontueren
(1618)– Haerlem Soetendal–
Auteursrechtvrij
[pagina 34]
| |
Op de wijse: O ghy Nymphe hoogh vermaert.
ICk moet u verklaren wis,
Wat dat my is ghebeurt
En wat my ervaren is
Waer door ic heb ghetreurt
By den kant van het Lant,
Het Casteel sancte Margriet
Den Spangiaert // seer vervaert
Door ons lustelijcke gheschiet,
Zo zy seyden al // vijftich int ghetal
Van zijn Mannen liet.
By den eenen na den Noen
Ons Schipper boven quam
Sprac Gasten hier ist te doen,
Elc daer zijn Wapen nam,
Om te slaen // onbelaen
Teghen die Spangierden fel,
Elck zey blie // Schepen drie
Zie ic komen alsoo snel,
met so menich man // dus ghy geesten dan,
Elc weer hem nu wel.
Ons schans kleeren schoeren wy
Vinghen de groot Ree
Slaen souden wy leeren bly
Al deet den Spangiaert wee,
Als een guyt // achter uyt
Weken zy driemael voorwaer
maer aenboort // door een woort
Van eenen Constapel daer
Quamen met gewelt // dry hondert ghetelt
| |
[pagina 35]
| |
Dat viel ons te zwaer.
Onsen Timmerman daer sprack
Geeft my de Lonte hier
So sal ick den Spangiaert strack,
Doen vlieghen met het Vier
En ons me, hier ter Ste
Onsen Capiteyn bleef doodt
Den Commijs // oock propijs,
Onsen Barbier seer minjoot:
Den Constapel met, onsen goeden smet,
Een Goutsoecker bloot.
Dus saghen wy ons vermant
Veel honden kleen en groot,
(Soomen seght aen elcken kant)
Brenghen den Haes in noot,
Onsen knecht // doort ghevecht
Die verloos daer sijn een Been
Hy sprangh uyt // de Ky-uyt,
En hy sprac met woorden reen,
Nimmermeer en kan // Ick worden een Man,
Ic blijf int gheween.
Snachts ontrent de Middernacht,
Lach dese Knecht en kreet
Want de pijne was onsacht,
Gheeft Water hy beleet
Des brants smert // slaet aent Hert
Ic en kant verdraghen niet
Een Soldaet // tzijnder baet
Ginght zijn Meester klaghen siet,
Die sprac seer gheree, Werpt hem in de Zee,
Twelck so is gheschiet.
Maer eer hy quam over boort
Dat soet ellendich dier
Stac hem eenen Spangiaert voort
Doodt met een Out Rappier, smeten hem // also slem,
| |
[pagina 36]
| |
Oft geweest had' eenen hont, seyden saen // Lutriaen
Licht daer in de Zee ghewont
Al ons hoopken krees, soomen hem verwees,
Het gingh al te bont.
Eenen grooten Spaenschen Heer
Sprack savonts op ons Schip
Wat spaert ghy dees dieven meer,
Zy zijn doch in den knip
Hanghtse op // by den krop,
wy saghen wel also seur
Naer den dach // met gheklach
En met also groot getreur
Die verscheen eenpaer // door Gods wercken daer
Tot der selver eur.
Sanderendaechs een groot Schip quam,
Het scheen wel eenen Geus,
Doen sagen zy als een Lam
Orange, Blance, Bleus,
Twaeyder op // in den top
En de honden blaften claer
Al te mael // van metael
En van Yser also zwaer,
Den Spangiaert vermant // liep vast onder tlant
En zweetten van vaer.
Doen brochten zy ons seer rat,
met vreese seer vervaert
Nae Sancte Margriet de stadt
met Soldaten bewaert
Geforiert, ong'hantiert
In Schouts Huysen en Bailjuw
Elc verscheen // maer by een
Quamen wy met vrees en gruw
die doen wert gesien // ick moet u bedien
Kreech menigen duw.
Ontrent acht dagen het voort
| |
[pagina 37]
| |
Wierden wy opghesocht
Van de Spangiaerden verstoort
Weder aen Boort ghebrocht
Som te Voet // metter spoet
Maer die daer waren ghewont
Voerden zy // droef en bly,
want zy waren niet ghesont
Ons Trompetter bleef // want men hem beschreef
Gouverneurs knecht terstont.
Doen setten zy ons verscheen
Op elck Schip vier of vijf
Mochten niet komen by een,
Oft zy sloegen op't lijf
Storm vry // Kreghen wy
Verlooren de groote Mast:
Zonder fael // d'Amirael,
wiert ooc me also verrast
Noch een Galioen // bleef op dat saysoen
tSchip met al zijn last.
Doen wy quamen aen den hoeck
Van Calis neemt dit merck
Thijs Mossel ons Schipper kloeck
Die nam daer een wijnberck
Seylder me // Na de Ste,
Amsterdam in Hollant schoon
Hy was vry // Lacy wy,
Kreghen doen so straffe loon,
Zeer wreet aengetast // in de Boeyen vast,
Twas een sober Croon.
Princelijcke Gheesten wilt
Verdragen Ouders raet
V doch in moers Keucken stilt,
Het sal wesen u baet
Blijft daer by // 'Ksecht u vry,
Houdet Peert vast by den Toom
| |
[pagina 38]
| |
Eert ontspringht // lustich dwingh
Tis gheen boter tot den boom
Dus onthout dit al // van het Soetendal.
Acht dit voor gheen droom.
|
|