Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Blijdschap van my vliet, &c.
AL die vol van rouw,
Dwalen op der Aerden,
Godts genadens douw,
Missen hoogh van waerden,
Al die sich kent stof,
Om in vuylnis vaten
Te zijn tot Godts lof,
Eeuwelijck verlaten:
Hoort nu soete klanck,
Luystert Eng'len sanck
Die ons brenght een tijding bly;
Hoe uyt Davids ranck,
Belooft over lanck
Ons nu komt Messias by,
Voor onse gebreken
En om sijn leet te wreken
Tegens het boos adders vel
Dat met sijn loose treken
| |
[pagina 724]
| |
Bedriegh'lijcke smeken
Adam maeckte Godt rebel.
Die de Son bekleet
Met soo brave stralen,
En vol lichten deed',
Schijnen 's Hemels salen,
Die het swarte vel
Constig gaet vercieren,
Van dit slobbig del,
Op duysent manieren,
Komt nu by ons staen,
Met ons ommegaen,
Locken van het Hels gespuys,
En een effen baen
Maecken om te gaen
In sijns Vaders weligh huys
Om daer in vreugd en eeren
Eeuwigh te domineeren,
Met het Cherubins geslacht,
Met Godt te triumpheeren
Bevrijt van alle seeren
In een Konincklijcke pracht.
Pompery versmaet,
Die vermot in hoecken,
Die gy mensch te laet
Swoegende loopt soecken,
U Gods recht verwees,
De dood sal verrassen
Aen u rotte vlees
Wormen sullen brassen,
| |
[pagina 725]
| |
Daer nu Godt hier neer
Leyt een kintje teer
In een Kreb draeght al sijn roem,
Doecken acht ons Heer
Boven 's werelts eer,
O die alderschoonste bloem,
Daer d'Engelen in rusten,
Om koelen al haer lusten,
In 't gebloemt als 't bytjen soet
De werelt met onrusten
Vergaf al die sy kusten:
Als de spin venijnigh doet.
Salomon wel eer
Met beleefde seden
Op de knien ter neer,
Sprack een wijse reden,
Als hy een gebouw,
Datmen moet beweenen,
Kleeden in het gouw,
En soo diere steenen,
't Kostelijck gesticht,
Daer de Son by swicht,
Komt u geenighsins te baet,
Mijn getimmert licht
Onwaert u gesicht,
Is veel minder naer u staet,
Hoe soud' hy staen verslagen
Dat nu sijn oogen sagen
Die Godt in een vuyle stal
Om wien hy soo deed' dragen
| |
[pagina 726]
| |
Soo houwen en soo saghen
Soo 't begonden over al.
Heer ghy lijdt dus smert,
Om ons arme leuren,
Moet u Moeders hert
Al dit leet betreuren,
Om u boose knecht,
Die u wel verachten,
Mocht ghy wel te recht,
Onder d'aerd versmachten:
Die smelt als het was,
Breeckt gelijck een glas,
Als een yd'le roock verdwijnt,
Met een wintje ras,
Wegh brant als het vlas,
Als nat in het sant beclijnt,
Sult ghy dus om mijn schreyen?
En sal ick my vermeyen?
Tergen u om ons wee?
Wilt mijn strick ontdreyen,
Heer laet my niet verleyen
Als de verckens in de zee.
|
|