Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Noch van de verachtinge des wereldts.

Op de wijse: Ons Vader Godt gepresen: Ofte, Ick stont op hooger bergen.

SOo diep in die groen' heyden
Van 's wereldts wilt foreest
Meynd ick my te vermeyden,
En vlieden drucks tempeest.

Meynd', &c.

Maer noyt tot geender stonden

(Al heb ick wel gesocht)
En heb ick troost gevonden
Die my versaden moght

En heb, &c.

In mensch of creature

En vind' ick geen gerief,
't En zy dat my gebuere
Jesus mijn soete lief.

't En zy? &c.

Dus wil ick my begheven,

Met gantscher herten goet,

[p. 631]

 

Om Jesus vast t'aenkleven

 

Spijt nijders quaden moet.

 

Om, &c.

 

Hy is een Heer' der Heeren,

 

Goet-gunstigh boven al:

 

Ick wil my tot hem keeren

 

In dit traen-vloedigh dal.

 

Ick, &c.

 

Hy is een Koonigh machtigh,

 

In sijnen hooghsten throon,

 

Godt ende Mensch waerachtigh

 

Den alder-liefsten schoon.

 

Godt, &c.

 

Met sijnen strael der minnen

 

Ben ick geheel doorwondt,

 

Van buyten en van binnen,

 

O Heer' maeckt my gesont.

 

Van, &c.

 

Wanneer sal ick aenschouwen

 

U over-klaer aenschijn?

 

Och mocht ick u behouwen

 

Al in dat herte mijn.

 

Och, &c.

 

Jesu lief uyt verkooren,

 

Mijn troost, mijn toe-verlaet,

 

En laet my niet verlooren,

 

Mijn hert' heel op u staet.

 

En laet, &c.

 

Reyn Prince lief gepresen,

 

Mijn 's herten liefste deel,

[p. 632]

 

Laet my doch met u wesen,

 

In 's Hemels soet prieel.