Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Klacht liedt van een ziele uyt het Vagevyer.

Op de wijse: Menschen gierig van aerde.

[p. 574]

[p. 575]

MEnschen, aenhoort mijn klagen,
Die noch in 't leven zijt;
Hoort wat ick moet verdragen
Noch eenen langen tijd:
Geen' tong' sou 't al verhalen,
Geen hert bepeysen schier,
Geen schilder kan 't bemalen,
Wat dat ick moet betalen
In dit zwaer Vagevyer.

Geen' tong', &c.

Mijn lichaem is begraven,

Ick lig' hier in den brand;
Och! oft m'yemand quam laven,
En reyckten eens de hand!
Als ick ging uyt dit leven,
Ick was noch wat besmet;
Hierom moet ick nu beven:
Maer ick bidd', wilt my geven
U bystand, door 't gebed.

Als ick, &c.

Ick heb op deser aerde

Hoy', stoppelen, en hout,
En goet van kleynder waerde
Op den grond-vest gebout:
Dus moet ick, laes! om desen

[p. 576]

 

Den brandt verdraghen hier:

 

Mijn werck dat werdt mis-presen,

 

Doch sal ick saligh wesen,

 

Maer soo, als door het vyer.

 

Dus moet, &c.

 

Ick mach Godt niet aenschouwen,

 

Dit is dat my meest quelt:

 

In 't vyer werd' ick ghehouwen,

 

My dunckt dat ick schier smelt'.

 

Och die dit wel versinden,

 

Hy sou wel doen de deughdt!

 

Ten minsten ghy mijn vrinden,

 

Die my voortijdts beminden,

 

U betert, als ghy meught.

 

Och die, &c.

 

Ter werelt werdt gevonden

 

Geen lijden alsoo zwaer,

 

Gelijck ick voor mijn sonden

 

Hier lijde menigh jaer:

 

Waer 't dat de menschen saghen

 

Een beest in sulcke smert,

 

Sy souden 't seer beklagen

 

En helpen uyt die plagen;

 

Dat my geweygert wert.

 

Waer 't dat, &c.

 

Ten minsten hoort mijn kermen,

 

Ghy die mijn vrienden zijt:

 

Wilt mijnder toch ontfermen,

 

Die nu treckt mijn profijt;

 

Wilt geen' genae' verbieden

[p. 577]

 

Den genen die zijn doodt:

 

Doet dat ghy wout geschieden,

 

Als yemant van u-lieden

 

Oock waer in desen noot.

 

Wilt geen', &c.

 

't Is goet te zijn gedachtigh

 

Die nu gestorven zijn.

 

Dus roept: O Godt almachtigh,

 

Verlostse van de pijn.

 

Verhoort, Heer' ons' gebeden

 

Door u vergoten bloedt;

 

Verleent al d'overleden,

 

Die noch zijn hier beneden,

 

Rust', en het eeuwigh goet.

 

Verhoort, &c.