Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Noch van de doodt ende katijvigheydt des teghenwoordige levens.

Op de wijse: Mijn sinnen zijn ontstelt ,, gequelt.

[p. 570]

AEnmerckt, o mensch, het stof // waer of
Gy zijt gekomen,
Van slijck en aerde grof // van lof
Wilt u niet romen // zijt gy genomen.

Van slijck, &c.

In angst, ellend en pijn // is dijn

Geboorte klachtig,
Dies gy 's sondigen schijn // moet zijn
Altoos indachtig // haer list is krachtig.

Dies gy, &c.

Roerende voorts 't getal // van al

Des levens plagen,
Wat isser ongeval // in 't dal
Des drucks te dragen // weenen en klagen.

Wat, &c.

Dees swarigheden groot // de doodt

Gaet termineeren;

[p. 571]

 

Want 't vleesch van als ontbloot // door noot,

 

In stof gaet keeren // 't welck gy moet leeren.

 

Want, &c.

 

Een hoop' alleen 't gemoed // versoet

 

Van 't eeuwigh leven,

 

't Welck ons den Heere goet eens moet

 

Genadig geven // als wy wel leven.

 

't Welck, &c.