Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 566]
| |
Op de wijse: Och Jesus liefde was groot. 159.
O Felle doodt: die sult verslaen
Al dat hier leven heeft ontfaen:
Hoe bitter is ons u vermaen!
Niemant en kan uw, kracht ontgaen.
Ghy komt tot elcken in 't gemeyn,
Is 't rijck, is 't arm, is 't groodt, is 't kleyn.
Die leven in des wereldts pleyn:
Al zijn sy oock van sonden reyn.
Soo haest ontneemt gh' ons als ghy meught
Al dat ons droevigh hert verheught,
Geneught, geselschap, spel en vreught,
Al waer 't oock in de jonghe jeught.
Als ghy ons raeckt met uwen poot,
Verschiet ons al ons bloede roodt:
Dan wort het lichaem, naekt en bloot,
Begraven in der aerden schoot.
't Goet dat wy hebben lang gespaert,
Met arbeyt groot by een vergaert:
Ontneemt ghy ons stout onvervaert,
Dus wordt ons herte seer beswaert.
Alleen die doen na Christus sin,
| |
[pagina 567]
| |
En wachten hen van quaet gespin,
Die sult ghy brengen groot gewin,
Door u gaen sy ten Hemel in.
Maer die daer quaedt van wille zijn,
Tot dat des levens komt termijn:
Die brenght ghy in der hellen pijn,
Gesloten van Godts soet aenschijn.
Prince, dit is den besten raedt:
Dat ellick-een hem wacht van 't quaedt,
En stel in eenen goeden staet:
Soo is de doodt tot sijnder baet.
|
|