Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Commune Sanctorum. Van de Heylige Apostelen in 't gemeyn.

Op de wijse: Mijn ziel verheught ,, u, wat ghy meught, &c. 424.

MYn hert ontwaeckt // Te loven haeckt
Jesu Christi Legaeten.
Van hem geraeckt // Hy bloot en naeckt,
De werelt heel versaeckt,
De werelt heel versaeckt,

[p. 533]

 

En al hebben verlaten.

 

Van hem, &c.

 

Twalif getelt // Zijn sy gestelt

 

Tegen al Godts vyanden:

 

Hebben gequelt // en neer gevelt,

 

Des duyvels swaer gewelt // Des, &c.

 

Verwonnen allen landen.

 

Hebben, &c.

 

Sy sijn bereyt // Met goedt bescheyt

 

In alle landt gesonden:

 

Hebben beschreyt // Haer saet gespreyt,

 

Maer vrolijck we'er gemeyt: Maer, &c.

 

Nae dat sy zijn ontbonden.

 

Hebben, &c.

 

De ware leer // Van Godt den Heer

 

Sy hebben vast gaen stichten,

 

Die nimmermeer // Sou vallen we'er,

 

Maer wassen altijt meer, Maer, &c.

 

Tegen der Ketters dichten.

 

Die, &c.

 

Sy zijn ge-eert // Met macht vermeert

 

Princen van 't Hemelrijcke:

 

Sy voeren 'tsweert // Der zielen weert,

 

De menschen haer op d'eerd, De, &c.

 

Subject zijn al gelijcke.

 

Sy voeren, &c.

 

Als Christus sal // Dat aertsche dal

 

In 't oordeel komen loonen,

 

Sullen sy al // In haer getal,

 

Over der menschen val, Over, &c.

[p. 534]

 

Sitten op Rechters throonen.

 

Sullen, &c.

 

Dus menschen net // En neerstig let

 

Op haerder leer en leven:

 

Behout de wet // Door haer geset,

 

Der Kett'ren leer verplet, Der, &c.

 

Soo sult gy Godt aenkleven.

 

Behout, &c.