Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Van S. Elisabeth. den XIX. Novemb.

Op de wijse: Met gantscher bedruckter herten.

[p. 507]

[p. 508]

MEnschen al te saem in u ghemeente
Singt der Vrouwen lof ydoon:
Sint' Elisabeth, een e'el gesteente
Aen een Koninglijcke kroon.
Haer kroon van gouwe,
Door 's Hemels douwe,
Twee kroonen noch ontfingh:
Na d'Echt vol trouwen,
Een wee'uw vol rouwen,
Godt sy alleen aenhing.

Haer kroon, &c.

's Koninghs dochter was s'in Ungaryen,

Met den Land-graef in den Echt:

[p. 509]

 

In den Heer alleen was haer verblyen.

 

't Herte was aen hem gehecht:

 

Haer ziel, haer zinnen

 

In Jesus minnen

 

Verheughden dag en nacht:

 

Altijdt beginnen

 

De deught van binnen

 

Te planten, nam sy acht.

 

Haer ziel, &c.

 

's Werelts rijckdom gingh sy heel besteden

 

Aen de armen naeckt en bloot:

 

Veel Gast-huysen sy voor Christi leden

 

Op gerecht heeft, kleyn en groot.

 

Haer pracht, haer eeren,

 

Haer goude kleeren

 

Heel heeft sy af-gheleydt,

 

Gingh haer verneeren,

 

Tot dienst des Heeren,

 

Onder gehoorsaemheyt.

 

Haer pracht, &c.

 

Aen haer tafel ging sy dagh lijcks stellen

 

Noch veel arme krancken mee:

 

Als des Heeren vrienden en gesellen,

 

Sy die diende selfs geree:

 

Haer handen teere,

 

Met groot begeere,

 

Stack sy vrymoedigh uyt

 

Aen swel, aen sweere,

[p. 510]

 

Aen vuyle seeren,

 

Door liefde vol virtuyt.

 

Haer handen, &c.

 

Uyt haer Rijck wierd sy geheel verstooten,

 

Als geacht voor mal en sot:

 

Heeft het oock verlaten onverdrooten,

 

God gehouden voor haer lot.

 

O Heer der Heeren,

 

Wilt soo vermeeren

 

In ons uw' liefde groot:

 

Dat w'ons verneeren,

 

En t'uwer eeren

 

Haten de wereld snood.