Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Van S. Anthonius Abt. den XVII. Januarij.

Op de wijse. Segt my wel schoone Nymfeleijn.

[p. 362]

KLuysenaer die noch A. B. C.
Noch boeck, noch schrift kont lesen,
Wat heeft u tot sulcken stee
Van wijsheydt opgeresen?

't Was Godes woort, die door de mont

Des Priesters my dee raden,
Laet uw' goet, en vollight terstont
Mijn voor-getrede paden

Hier toe was yder Christen mensch

My tot een school des Heeren,
Van wien ick met willige wensch
Yet deughd'lijck socht te leeren.

'k Lette op sijn gebreken niet,

Dat was my niet bevolen,

[p. 363]

 

Daer den slimmen yver op siet

 

Blijft voor de liefd gescholen.

 

Doch hadd' alleen niet als ick las

 

Den menschen tot mijn boecken:

 

Maer uyt kruyd, uyt lover, uyt gras

 

Kon ick mijn lessen soecken.

 

Alle de dieren kleyn en groot

 

De hagen, heggen, heesters,

 

Mieren; pieren, worremen snood,

 

Verstreckten my tot meesters.

 

Ick sag daer in mijn Scheppers eer,

 

Sijn macht sijn schoonheyt glimmen,

 

Soo dat my 't geschapen, een leer

 

Was, om tot God te klimmen.

 

Satanas selfs, die my de kracht

 

Des heyligs Cruys dee blijcken,

 

Als ick sijn hoovaerdige macht,

 

Daer vooren dwong te wijcken.

 

k Sagh hem eens als een more kind

 

Pick swart, en vuyl van wesen,

 

Onwaert om te werden bemint,

 

Te kleyn oock om te vreesen.

 

Houd voor gewis den Duyvel vlugt

 

Voor 't vasten, bidden, waken,

 

Maer voor Christus minnende sucht

 

Noch boven alle saecken.

 

Gode zy lof, Antoni bid

 

Dat wy u les onthouwen,

 

En met u in 't hemels besit

 

Het aenschijn Gods aenschouwen.