Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker– AuteursrechtvrijOp de wijse: Rosemonde neemt eens acht. | |
[pagina 358]
| |
ROose-kransken, u zy lof,
Uyt den hof
Des Hemels ne er gesonden,
Van verscheyden bloemkens schoon,
Als een kroon',
Gevlochten en gebonden.
Van verscheyden, &c.
Edel' hoeyken dat wel staet,
Voor cieraet,
Op 't hooft van Godts vriendinne:
Gulde kroon die bekroont,
En verschoont,
Des Hemels Koninginne.
Gulde kroone, &c.
Lieffelijcke Roos-plantsoen,
Ghy staet groen,
En draeght sneeu-witte roosen:
Op elck blaeyken seer bequaem
Staet den naem.
Maria Godts verkoosen.
Op elck, &c.
| |
[pagina 359]
| |
Ghy zijt eenen Rooselaer,
Licht en klaer;
U roosen zijn ghepresen,
Vijftighmael den Weest ghegroet,
Honing-soet,
Aendachtelijck ghelesen
Vijftighmael, &c.
Dit 's het kransken dat behaeght
Die reyn' Maeght,
Daermen als vijf robijnen,
Tusschen beyden gheschakiert
Siet verciert
Den Paster noster schijnen.
Tusschen, &c.
Souterken, u stemme vreest
Seer dien gheest,
Die Saul quam bespringhen,
Als hy hoort met soete tael,
Menighmmael,
Ave Maria singhen.
Als hy, &c.
Kostelijckste ketenken,
Dat ick ken',
Noyt beter was te vinden:
Want met u soo kanmen wel
Inde hel'
Den boosen vyandt binden.
Want met, &c.
Kransken, als ick sonderlingh,
Voor een ring,
| |
[pagina 360]
| |
U draegh' aen mijne vinger;
Tegens het hooveerdigh vat
Goliath,
Zijt ghy my Davids slingher.
Tegens, &c.
Ghy zijt mijnen minnen-brief,
Aen mijn lief
Maria net gheschreven:
Vlieght ten Hemel den ghereet,
Brenght bescheet
Van haer, die my doet leven.
Vlieght, &c.
Ghy behelpt my waer ick gae,
Waer ick stae:
Sal ick gaen yvers reysen:
Met u kort ick wegh, en tijdt,
Die 'k verslyt
Met lesen, en bepeysen.
Met u, &c.
Als ick in mijn kamerken
Met u ben,
Te kercken in een hoecksken;
Ghy dient my daer altemet
In 't gebedt
Voor een Godvruchtigh boecksken.
Ghy dient, &c.
Over al ick u me voer'
Aen mijn snoer,
Ley-draet, die die my kondt leyden
Tot Mariae milde schoot:
| |
[pagina 361]
| |
In de dood
Doet haer van my niet scheyden.
Tot Maria, &c.
Laet, Maria, 't Kransken fijn
Den band zijn,
Die my met u bind t'samen:
Maeckt dat ick, die u nu dien',
U mach sien
In 't eeuwig leven. Amen.
Maeckt, &c.
|
|