Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker– AuteursrechtvrijOp sijn bekende Kerkelijcke wijse ofte: als het begint. | |
[pagina 241]
| |
[pagina 242]
| |
O Mijn tong, wilt vrolijck singen,
Gloriose lichaems kracht,
En het bloedt, dat men sag springen,
Voor 's wereldts rantsoen veracht,
Van die vrucht, die quam geringe!
Uyt een Koninghlijck gheslacht.
Ons ghebooren, ons gegeven,
Uyt een Maget onbesmet,
In dees' wereldt gingh hy sweven,
't Saedt des woordts hy saeyde net:
Maer den uytgangh van sijn leven
Heeft hy wonderlijck beset.
In des laetsten nachts maltijde
Als hy met sijn broeders sat,
En de Wet voldaen had blijde,
Mits hy 't oude Paesch-lam at:
Gaf tot spijs, ghebenedijde
Selfs sijns lichaem grooten schat.
't Woort Vleesch zijnde, heeft waerachtigh,
Door 't Woordt van Broodt Vleesch gemaeckt,
En van Wijn sijn Bloedt seer krachtigh,
Of 't de tong' schoon niet en smaeckt:
Een goet hert alhier voordachtigh
Door 't gheloof tot sterckheyt raeckt.
Dus laet ons devoot aenbeden
Dit hoogh-weerdigh Sacrament.
| |
[pagina 243]
| |
PAnge lingua gloriosi,
Corporis mysterium,
Sanguinisque pretîosi,
Quem, in mundi pretium,
Fructus ventris generosi,
Rex effudit gentium.
Nobis datus, nobis natus
Ex intacta virgine
Et in mundo conversatus,
Sparso verbi semine;
Sui moras incolatus
Miro clausit ordine.
In supremae nocte coenae
Recumbens cum fratribus,
Observata lege plené
Cibis in legalibus;
Cibum turbae duodenae
Se dat suis manibus.
Verbum caro, panem verum
Verbo carnem efficit.
Fitque sanguis Christi, merum;
Et si sensus deficit:
Ad firmandum cor syncerum
Sola fides sufficit.
Tantum ergo Sacramentum
Veneremur cernui,
| |
[pagina 244]
| |
En voor 't oude Paesch lams zeden,
Laet dit nieuwe zijn bekent:
Ons verstand laet t'alle steden,
Door 't geloof zijn ongeschent.
God den Vader en den Soone
Lof en jubileeringe,
Saligheyt, eer, kracht ydoone
Zy, en benedijdinge:
Die uyt bey spruyt even schoone,
Zy gelijcke prijsinge.
Et antiquum documentum
Novo cedat ritui:
Praestet fides supplementum
Sensuum defectui.
Genitori, Genitoque
Laus & jubilatio,
Salus, honor; virtus quoque
Sit & benedictio:
Procedenti ab utroque
Compar si laudatio.
|
|