Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Tot de H. Moeder Godts, staende onder het Cruys

Op de voorgaende wijse.

HEt stondt een Moeder reene
Nevens dat kruycen houdt,
Seer druckelijck in weenen,
In liefde niet verkout,
Met pijne menigfout
Sagh sy haer Soon eerbaer
Hanghen als puer reyn goudt
In 't vyer des lijdens swaer.

Met, &c.

Wiens mede-lijdend' herte

't Sweerdt druckelijck door-sneedt.
Och hoe was dat in smerte,
Bedruckt, benouwt, besweet.
Wanneer soo grooten leet
Haer Soon ghebendijt

[p. 157]

 

Wierdt aen-ghedaen, seer wreedt:

 

Voor haer noyt droever tijdt.

 

Wanneer, &c.

 

Wie isser toch op aerden

 

Die niet bedroeft soud' zijn,

 

Dat hy sagh vol mee-waerden.

 

Des Heeren Moeder fijn.

 

In sulck een sware pijn?

 

Wien soud' het deeren niet,

 

Die sagh op elck termijn,

 

Haer lijden en verdriet?

 

In, &c.

 

Om die schuldt en misdaden

 

Van al sijn volck ontvroet,

 

Sagh sy met druck beladen

 

Van hoofde tot den voet'

 

Jesum, door-wondt, bebloedt:

 

Sy sagh in 's drucks foreest

 

Sterven haer Soone soet,

 

Als hy gaf sijnen Geest.

 

Jesum, &c.

 

Maria schoon Fonteyne,

 

Vloeyt in mijns zielen mondt

 

Met sulcken liefde reyne,

 

Dat ick magh oock terstondt

 

Smaken in 's herten grondt

 

Dit lijden swaer en gru:

 

Op dat ick soo doorwondt

 

Magh wenen hier met u.

 

Smaken, &c.

[p. 158]

 

Doet doch mijn herte branden

 

Tot God nacht ende dagh,

 

Bind met der liefden banden

 

In 't hert al sijn verdragh,

 

Dat dat ick behagen magh

 

Hem soo doorwondt voor my:

 

Sijn pijne met beklagh

 

In my bedeelt toch ghy.

 

Dat ick, &c.

 

Beweeght mijn herten binnen

 

Soo lang ick leve kranck,

 

Om met u te versinnen

 

Des kruycen lijden strangh.

 

't Is doch al mijn verlangh',

 

Met een druckigh vermaen

 

Met u nemen den gang,

 

Om nevens 't Cruys te staen.

 

't Is doch, &c.

 

Der Maeghden Maeghd verheven,

 

Doet my hier Christus doodt,

 

Sijn passi, bitter leven,

 

Dragen in 't herte bloodt:

 

't Zy in vreugd' oft in noodt,

 

Door een liefd' onbevleckt,

 

Gedencke al d'aenstoot

 

Van Godt en Mensch perfeckt.

 

't Zy, &c.

 

Maeckt my door u toch vyerigh,

 

Maeghd Moeder excellent:

 

Bevrijdt my van 't dangierigh

[p. 159]

 

Vyer, en 't eeuwigh torment.

 

In mijnen lesten end

 

Met Christus Cruyce schoon

 

Weest my (bid ick) omtrent,

 

En voerd na 's Hemels Throon.

 

In mijnen, &c.