Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

Den Lof-sangh Petri Damiani, Van de glorie des Hemels.

Op de wijse: Pange lingua gloriosi, &c. 240.

[p. 600]

 

TEr fonteyn van 't eeuwigh leven

 

Heeft mijn droogh hert groot verlangh:

 

In dees lichaems kluys vol sneven,

 

Valt mijn ziel den tijdt soo langh:

 

Om haer heel tot Godt te gheven,

 

Valt haer woelen haer soo bangh.

 

 

 

Als sy sucht, en ducht te sterven

 

Onder wereldt, onder vleysch:

 

Om eens rust en vree te erven:

 

Roept sy dickwils Kyrieleys,

 

Want het goet dat sy moet derven,

 

Haer dan op-klimt in 't ghepeys.

 

 

 

Want wie weet, wat vreugd 't magh wesen

 

In de eeuw'ghe vree te gaen,

 

Daer van peerlen uyt-ghelesen

 

Hoog-verheven huysen staen:

 

Daer de kamers oock by desen

 

Blincken, van roodt goudt bela'en?

 

 

 

Van fijn Jaspis en Robijnen

 

Dat ghebouw' blinckt over-al:

 

Van fijn goudt de straten schijnen,

 

Helder dan eenigh crystal:

 

Daer is slijck, noch dreck, noch quijnen,

 

Noch oock eenigh quaet misval.

 

 

 

D'r is geen Somer dorr' van hette,

 

Noch geen Winter stijf van kouw'.

 

Maer de Mey met bloemen nette,

 

Duert aldaer sonder ophouw':

 

 

[p. 601]

 

AD perennis vitae fontem

 

Mens sitivit arida,

 

Claustra carnis, praesto, frangi,

 

Clausa quaerit anima:

 

Gliscit, ambit, eluctatur

 

Exul, frui Patria.

 

 

 

Dum pressuris & aerumnis

 

Se gemit obnoxiam

 

Quam amisit cum deliquit.

 

Contemplatur gloriam:

 

Praesens malum auget boni

 

Perditi memoriam.

 

 

 

Nam quis promat summae pacis

 

Quanta fit laetitia;

 

Ubi vivis margaritis

 

Surgunt aedificia?

 

Auro celsa micant tecta,

 

Radiant triclinia.

 

 

 

Solis gemmis pretiosis

 

Haec structura nectitur:

 

Auto mundo, tanquam vitro,

 

Urbis via sternitur:

 

Abest limus, deest fimus,

 

Lues nulla cernitur.

 

 

 

Hyems horrens, aestas torrens,

 

Illic nunquam saeviunt:

 

Flos perpetuus rosarum

 

Ver agit perpetuum:

 

 

[p. 602]

 

Tusschen roosen, violetten,

 

Lelien, druypt balsem-douw'.

 

 

 

Door de groeyende landts-dauwen

 

Vloeyen beecken honingh-soet:

 

Van de specerij' ghetrouwe

 

U een soeten geur ontmoet:

 

't Groen gheboomt', schoon om t' aenschouwen,

 

Staet van vruchten roodt als bloet.

 

 

 

Daer en is geen loop der Maene,

 

Sterren noch der Sonnen graet,

 

't Lam verlicht des Hemels baene,

 

't Welcke nimmer onder-gaet:

 

Nacht noch tijt men hoort vemaenen,

 

Eenen dagh daer eeuwigh staet.

 

 

 

Al de Heyl'ghen, die daer woonen,

 

Als een Son soo blincken sy:

 

Met triumph en goude kroonen

 

Groeten sy malkander bly:

 

Haren strijdt om 't eeuwigh loone

 

Die vertellen sy nu vry.

 

 

 

Sy van alle smet ontslaghen

 

Zijn den strijdt des vleeschs ontgaen:

 

't Vleesch, door geestelijck behaghen,

 

En den geest wel t' samen staen:

 

Dus sy sonder strijdt of plaghen

 

Van malkander vreed' ontfaen.

 

 

 

D' onghestadigheyt te boven,

 

Komen tot den eersten staet:

 

En de waerheydt onbedoven

 

 

[p. 603]

 

Candent lilia, rubescit

 

Crocus, sudat balsamum.

 

 

 

Virent prata, vernant sata,

 

Rivi mellis influunt:

 

Pigmentorum spirat odor;

 

Liquor & aromatum:

 

Pendent poma floridorum

 

Non lapsura memorum.

 

 

 

Non alternat Luna vices,

 

Sol vel cursus fiderum;

 

Agnus est felicis urbis

 

Lumen in occiduum;

 

Nox & temps desunt ei,

 

Diem fert continuum.

 

 

 

Nam & Sancti quique, velut

 

Sol praeclarus, rutilant;

 

Post triumphum coronati

 

Mutuo conjubilant:

 

Et prostati pugnas hostia

 

Iam securi numerant.

 

 

 

Omni labe defoecati

 

Carnis bella nesciunt,

 

Caro facta spiritalis

 

Et mens unum sentiunt:

 

Pace multa perfruentes

 

Scandala non perferunt.

 

 

 

Mutabilibus exuti

 

Repetunt originem,

 

Et praesentem veritatis

 

 

[p. 604]

 

Sy aenschouwen metter daedt.

 

Dees' fonteyn des Hemels hove

 

Gheeft haer soeten honigh-raet.

 

 

 

Altijdt zijn sy in een wesen,

 

Blijven oock in eenen standt:

 

Jeughdigh, klaer, schoon, uyt-gelesen,

 

Misval is daer geenderhandt:

 

Alle sieckt' is daer verwesen:

 

Jongh, fray zijn sy t' allen kant.

 

 

 

Daerom blijven sy gheduerigh,

 

Want 't Voor-by-gaen is voor-by,

 

Groeyigh, blosende niet truerigh,

 

Van des doodts ghebreken vry:

 

Door des levens kracht seer vuerigh

 

't Recht des doodts verslinden sy.

 

 

 

Wat en kunnen sy niet weten,

 

Die hem weten, die 't al weet?

 

Want des herten grondts secreten

 

Zijn in Godt haer niet secreet:

 

Eendracht is daer onghemeten

 

Van haer hert en wil ghereedt.

 

 

 

Waer het lichaem is met vrede

 

Komen d' Arendts allegaer:

 

D' Engels, en Godts vrienden mede,

 

Met Christo verblijden haer;

 

En het selve broodt heeft stede

 

Voor de Borghers hier en daer.

 

 

 

Hongherigh en sat met eenen,

 

Dat sy hebben lust haer noch,

 

Dus doet honger niemandt weenen,

 

 

[p. 605]

 

Contemplantur speciem,

 

Hinc vitalem vivi fontis

 

Hauriunt dulcedinem.

 

 

 

Inde statum semper idem

 

Exeuntes capiunt,

 

Clari, vividi jucundi,

 

Nullis patent casibus,

 

Absunt morbi semper sanis,

 

Senectus juvenibus.

 

 

 

Hinc perenne tenent esse,

 

Nam transire transijt:

 

Inde vigent, virent, florent,

 

Corruptela corruit;

 

Immortalitatis vigor

 

Mortis jus absorbuit.

 

 

 

Qui scientem cuncta sciunt,

 

Quid non scire poterunt

 

Nam & pectoris arcana

 

Penetrant alterutrum:

 

Unum volunt, unum nolunt,

 

Unitas est mentium.

 

 

 

Ubi corpus, illic jure

 

Congregantur Aquile,

 

Quo cum Angelis & Sanctae

 

Recreantur animae,

 

Uno pane vivunt cives

 

Utriusque Patriae.

 

 

 

Avidi & sempter pleni

 

Quod habent desiderant,

 

Non sacietas fastidit,

 

 

[p. 606]

 

Noch versaedtheydt soeckt vertogh,

 

't Eten doet gheen hongher kleenen,

 

Nochtans is daer gheen bedrogh.

 

 

 

Altijdt nieuwen sangh sy hooren

 

Van een thoon seer excellent,

 

Het jolijt verblijdt de ooren

 

Door 't soet spel, en instrument:

 

's Koninghs lof sy singhen vooren,

 

Door wien haer strijdt is vol-endt.

 

 

 

Hoe gheluckigh zijn de zielen

 

Die haer Jesum sien present,

 

Onder haer oock 's Hemels wielen

 

Drayen en ras om-ghewendt?

 

Sterren en Planeten krielen,

 

Son en Maen seer excellent.

 

 

 

Christe prijs der kampers koene

 

Brenght my toch in desen throon

 

En na mijnes strijdts voldoenen:

 

Geeft my der victori' kroon,

 

Dat ick met uw' kampioenen

 

Krijghen magh des Hemels loon.

 

 

 

Neque fames cruciat:

 

Inhiantes semper edunt,

 

Et edentes inhiant.

 

 

 

Novas semper harmonias

 

Vox meloda concrepat,

 

Et in jubilum prolata

 

Mulcent aures organa,

 

Digna per quem sunt victores

 

Regi dant praeconia.

 

 

 

Felix, Caeli quae presentem

 

Regem cernit, anima,

 

Et sub sede spectat alta

 

Orbis volvi machinam,

 

Solem, Lunam, & globosa

 

Cum planetis fidera.

 

 

 

Christe, palma bellatorum,

 

Hoc in municipium

 

Introduc me, post solutum

 

Militare cingulum,

 

Fac consortem donativi

 

Beatorum civium. Amen.