Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

Eenen anderen.

Op de wijse: Wilt ontspringhen. &c. pag. 283.

SEght, getrouwe knecht des Heeren,
Seght Pilaer van Christi Kerck,
Hoe dat ghy tot Godes eeren,
Hebt bestaen soo grooten werck,
Wilt ons uwe weghen leeren,
Maeckt ons oock in deughden sterck.

Ick was in des wereldts paden,

Als een Ridder triumphant;
Maer die Saulus trock van quaden,
Met sijn vaderlijcke handt,
Sloech my mede wt ghenaden,
Ende trock my aen sijn kant.

[p. 448]

 

Ghelt en goedt, en mijn gheslachte

 

Liedt ick varen doen ter tijdt:

 

In ghebeden dagh en nachte,

 

Was ick in den gheest met vlijt:

 

Penitency groot ick wrachte,

 

Dit was doen mijn meeste strijt.

 

 

 

Naer Jerusalem verheven

 

Reysd' ick oock met grooter pijn,

 

Om aldaer te laten 't leven,

 

Of te brenghen medecijn

 

Aen de menschen die vol sneven

 

Noch in 't ongheloove zjin.

 

 

 

Als ick in mijn oude daghen

 

My ter scholen hadde besteedt,

 

Om meer vruchten te bejaghen,

 

Godt weet wat gebreck ick leedt:

 

Maer om Iesus te behaghen,

 

Was ick tot veel meer ghereedt.

 

 

 

Tot Parijs en oock te Roomen

 

Hebbe ick groot profijt ghedaen,

 

Daer hebbe ick volck aenghenomen,

 

Hier nam ick het oorlogh aen,

 

Om Godts Kercke sonder schromen

 

Met mijn Legher voor te staen.

 

 

 

India wort nu deelachtigh

 

Door mijn volck van 't hooghste goet,

 

En de ketterije crachtigh

 

Comt door hen onder de voet,

 

Oock de Christenen aendachtigh

 

Worden in de deughdt ghevoet.

 

 

[p. 449]

 

Seyndt, o Vader! Van daer boven

 

Uwe benedictie neer,

 

Naer ons wt des Hemels hoven,

 

Dat wy volghens uwe leer,

 

Godt wel dienen ende loven,

 

Tot sijn glory, lof, en eer.