Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

[p. 261]

Sequentia de eodem venerabili Sacramento.

LAuda, Syon, Salvatorem,
Lauda ducem & Pastorem,
In hymnis & canticis.

Quantum potes, tantum aude:

Quia major omni laude,
Nec laudare sufficis.

Laudis thema specialis:

Panis vivus & vitalis

[p. 262]

 

Werdt ons heden voort bereet.

 

 

 

't Welck in 't laetste avondtmaele

 

Werdt d'Apost'len sonder saele

 

Eerst ghegheven; soo men weet.

 

 

 

Dus den lof zy vol, en klincke,

 

En 't jolijt des herten blincke,

 

Met ghenoeghte wel vermeldt.

 

 

 

Want als heden hout men memorie,

 

Hoe dees tafels weerde ciborie

 

Ons is eerstmael in-gesteldt.

 

 

 

Aen dees tafel 's nieuws Rijcks Heere,

 

Het nieuw Paesschen, met nieuw eere,

 

Eynd den ouden Phasen-tijdt.

 

 

 

't Nieuw verstoot het oud' belegh,

 

Waerheydt jaeght de schaduw' wegh,

 

't Licht verdrijft den nacht seer wijdt.

 

 

 

't Welck in dat mael Christus dede,

 

Laste hy te doen, met zede,

 

Tot sijnder memorie.

 

 

 

Door dit onderwijs divijne,

 

Consacreertmen broodt met wijne,

 

Tot een' saligh' hostie.

 

 

 

Soo ons wel wordt voor-ghelesen,

 

't Broot veranderd in 't vleeschs wesen,

 

En den wijn in Christus Bloedt.

 

 

 

Dat verstant noch oog' kan mercken,

[p. 263]

 

Hodie proponitur.

 

 

 

Quem in sacrae mensa caenae,

 

Turbae fratrum duodenae

 

Datum non ambigitur.

 

 

 

Sit laus plena, sit sonora,

 

Sit jucunda, sit decora

 

Mentis jubilatio.

 

 

 

Dies enim solemnis agitur:

 

In qua mensae prima recolitur

 

Hujus institutio.

 

 

 

In hac mensa novi regis,

 

Novum Pascha novae legis,

 

Phase vetus terminat.

 

 

 

Vetustatem novitas,

 

Umbram fugat veritas,

 

Noctem lux eliminat.

 

 

 

Quod in caena Christus gessit,

 

Faciendum hoc expressit

 

In sui memoriam.

 

 

 

Docti sacris institutis,

 

Panem vinum in salutis

 

Consecramus hostiam.

 

 

 

Dogma datur Christianis;

 

Quod in carmen transit panis,

 

Et vinum in sanguinem.

 

 

 

Quod non capis, quod non vides,

[p. 264]

 

Komt ons door 't geloofs verstercken:

 

Want natuer dat niet en doet.

 

 

 

Onder dees verschey figueren,

 

Teeckenen, sonder naturen,

 

Schuylt den excellentsten pant.

 

 

 

't Vleesch is spijs, 't Bloedt dranck in 't deelen,

 

Nochtans Christus blijft gheheele

 

Onder yeder deel vaillant.

 

 

 

Blijft in 't nutten ongeschonden,

 

Sonder brake, scheur, of wonden,

 

Maer gheheel werdt hy ontfaen.

 

 

 

Of hem een of veel ontfanghen,

 

Soo veel een als duysendt langhen,

 

Noch en wordt hy dies verdaen.

 

 

 

Hem ontfanghen goe' en quade,

 

Met met seer diverschen grade,

 

Van het leven, of van doodt.

 

 

 

Doot voor quae', voor goe is 't leven:

 

Siet eens; van ghelijck een gheven,

 

Hoe verschil is 't eyndts exploot.

 

 

 

Als ghy 't Sacrament siet breken,

 

In 't gheloof niet weest besweken,

 

Soo veel is in 't stuck van 't teecken,

 

Alsser in 't gheheele was.

 

 

 

Want des wesens is geen braecke,

 

Alleen 't teecken krijght de laecke:

[p. 265]

 

Animosa firmat fides,

 

Praeter rerum ordinem.

 

 

 

Sub diversis speciebus,

 

Signis tantum & non rebus,

 

Latent res eximiae.

 

 

 

Caro cibus, sanguis potus,

 

Manet tamen Christus totus

 

Sub utraque specie.

 

 

 

A sumente non concisus,

 

Non confractus, nec divisus,

 

Integer accipitur.

 

 

 

Sumit unus, sumunt mille,

 

Quantum isti, tantum ille;

 

Nec sumptus consumitur.

 

 

 

Sumunt boni, sumunt mali,

 

Sorte tamen inaequali,

 

Vitae vel interitus.

 

 

 

Mors est malis, vita bonis:

 

Vide, paris sumptionis

 

Quam sit dispar exitus.

 

 

 

Fracto demum Sacramento,

 

Ne vacilles, sed memento,

 

Tantum esse sub fragmento,

 

Quantum toto tegitur.

 

 

 

Nulla rei fit scissura;

 

Signi tantum fit fractura.

[p. 266]

 

Dies statuer of standt der saecke

 

Altijdt blijft in eenen pas.

 

 

 

Siet het broodt der Eng'len Chooren

 

Wordt geleydt den Pelgrims vooren,

 

Broodt dat kinders toe sal hooren

 

Werpt men geensins voor de hondt.

 

 

 

In figueren is 't bewesen,

 

Als Isaac wierdt verwesen,

 

En het Paesch-lam uyt-ghelesen,

 

Als oock Isr'el 't manna vondt.

 

 

 

Goeden Herder Broot waerachtigh,

 

Weest ghenadigh Jesu machtigh:

 

Spijst ons, sterckt ons, hoort ons klachtigh,

 

Maeckt ons 't eeuwigh goet deelachtigh,

 

In der levendigher landt.

 

 

 

Ghy wijs, machtigh, niet om tellen,

 

Die ons spijst in 't sterff'lijck quellen,

 

Wilt ons daer aen tafel stellen,

 

Als meed'-erven en ghesellen

 

Van de Borghers triumphant.

 

Amen.

[p. 267]

 

Qua nec status, nec statura

 

Signati minuitur.

 

 

 

Ecce panis Angelorum,

 

Factus cibus viatorum,

 

Vere panis Filiorum,

 

Non mittendus canibus.

 

 

 

In Figuris praesignatur,

 

Cum Isaac immolatur,

 

Agnus Paschae deputatur,

 

Datur manna patribus.

 

 

 

Bone Pastor, panis vere,

 

Iesu nostri miserere,

 

Tu nos pasce, nos tuere,

 

Tu nos bona fac videre

 

In terra viventium.

 

 

 

Tu qui cuncta scis & vales,

 

Qui nos pascis hic mortales,

 

Tuos ibi commensales,

 

Cohaeredes; & sodales

 

Fac sanctorum civium.

 

Amen.