Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
[pagina 39]
| |
 worden niet, en Godt sou worden eerde,
Om een vuyl broos sondigh vat, een vat van geender weerden.
Om een vuyl broos sondigh vat, een vat van geender weerden.
Amor, amor, amor, amor,
Amor, quam dulcis est amor!
Amor, amor, amor, amor,
Amur, quam fortis est amor!
NOyt sulcken liefde op Aerdtrijck wert gevonden,
| |
[pagina 40]
| |
Noyt sulcken liefde en hoorde men vermonden,
Noyt sulcken liefde in 't herte was ontsteken,
Noyt sulcken liefde ter werelt was ghebleken:
Dat 't schoon al sou worden niet, en Godt sou worden eerde,
Om een broos vuyl sondigh vat, een vat van geender weerden.
Amor, amor, amor, amor,
Amor, quam dulcis est amor!
Amor, amor, amor, amor,
Amur, quam fortis est amor.
O wonder liefde, ons Vader wordt ons Broeder!
O wonder liefde, sijn' Dochter wordt sijn' Moeder!
O wonder liefde; al uyt den schoot sijns Vaders
Komt hy betaelen de schuldt van sijn' verraders:
D' Eeuwigheydt komt inden tijdt, Schepper wordt creatuere.
't Woordt wordt vleesch, Godt wordt een kindt, en al uyt liefde puere.
Amor, amor, &c.
O saligh Bethlem, dat hier toe was verkooren:
| |
[pagina 41]
| |
O saligh stall'ken daer Christus wordt ghebooren:
Salighe kribbe die Christum moghte draghen:
Salige oogen, die hem daer leggen sagen.
Saligh is sy boven al die schoone violette,
Die daer baerde sonder pijn Jesum van Nazarette,
Amor, amor, &c.
Maer lieven Jesu, o kleynen grooten Heere,
Hoe is uw' machte geworden nu so teere?
Hoe is uw' wijsheydt geworden nu soo stomme?
Hoe zijt ghy Koninck soo bloodt en naeckt al-omme?
Is 't om onse sonden Heer dat ghy soo groot wordt kleene?
Jae 't voorwaer. Daerom o Mensch houdt u van sonden reene.
Amor, amor, &c.
Reene van sonden soo wil ick my bewaeren,
Ende met Jesus voortaen wil ick my paeren:
Ic gev' u over Heer Jesu al mijn sinnen,
Buyten u, Heere, en wil ick niet beminnen.
Komt dan Jesu lieven Broe'r, en wilt my niet verachten,
| |
[pagina 42]
| |
Hemels vyer vervuldt my heel, verslint alle mijn krachten.
Amor, amor, &c.
Hard is den marmer, hard is een yser plaete,
Hard zijn de sarcken, en steenen van der strate,
Koudt is het ys, en de huyt des Salamanders,
Kouder en harder soo weet ick noch wat anders,
Kouder ende harder acht ick alsulcke persoonen,
Die voor Godts liefde soo groot, gheen weder-liefd' en thoonen.
Amor, amor, &c.
|
|
