Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

[p. 2r]

Aensprake tot den leser, vanden in-houdt deses boecks.

GHY hebt hier (gunstighen Leser) ter eeren Godts ende sijnder Heyligen eenige Lofsangen, op de uytnemenste tijden des jaers, by na ghestelt in sulcken vervolgh, als ghestelt zijn de Getijden ofte Lessen in 't Roomsche Brevier. Te weten, eerst als Proprium de tempore, nopende de eygenschap des Heyligen tijts: daer na, als Proprium Sanctorum, eenige Heylighen in 't particulier aengaende. Ten derden, als Commune Sanctorum, van verscheyden sta-

[fol. 2v]

ten der Heylighen in 't ghemeyn handelende. Hier na volgen noch, voor de Sondaghen ende alle bequame tijden, eenighe Lof-sangen, betreffende de Christelijcke devotie tot verscheyden deughden, bestaende soo in oeffeninge des Geloofs, ons van de Heilighe Kercke voorgedraghen, als in 't aenmercken van onse vier uytersten: om daer door te komen tot een waerachtigh berouw ende leedtwesen van onse sonden, ende alsoo tot verachtinghe deser verganckelijcker Werelt, ende een brandende liefde tot Godt, om sijn gheboden vromelijck te onderhouden, ende soo vruchten voort te brengen in patienci' ofte verduldigheydt. Ten lesten, om goede kennis te hebben van een Christelijck gheloof ende leven, volght den Catechis-

[fol. 3r]

mus, welcke besloten wort met de Psalmen in de Vesper ende Compleet, op Feest-daghen in de Heilighe Kercke ghebruyckenlijck, &c.

Om 't welcke vervolgh des boecks te moghen hebben, soo hebbe ick eensdeels dese Lof-sanghen versch ghemaeckt: andersdeels uyt sommige boecken ende schriften uyt gelesen ende by een vergadert. Onder de welcke, hoe wel eenighe, oock binnen korten tijde van verscheyde gheleerde mannen gemaeckt zijn. Soo heb ick nochtans (ghelijck men seght dat vier oogen meer sien als twee) veel van die op nieuws oversien, en tot bequamer maet-klanck ofte klaerder sin, op verscheyden plaetsen (soo ic meyne) gebracht, vermijdende (na mijn vermogen) alle vreemde, als Vlaemsche ende

[fol. 3v]

diergelijcke, voorden gemeynen man deser Provincien, ongehoorde ofte duystere woorden. Insgelijcks 't geheele boecksken overghevende aen alle verstandighe ende in de Dicht-kunst ervarene mannen, om daer inne te veranderen, te vermeerderen ofte te verminderen soo veel sy tot profijt der Heiligher Kercke sullen goet vinden. Maer die 't verstandt daer af niet en hebben, ende daerom by avonture de kunst die sy niet en hebben, sullen willen verachten, na het Latijnsch spreeckwordt: ars non habet osorem nisi ignorantem, wil ick ghebeden hebben dat sy ghedachtigh zijn, dat de stemme des Ravens met den sangh der Nachtegalen niet en pleeght overeen te komen.