De AEternitate.
Ad modulos:
Een Godt in dry persoonen vreest. pag. 13.
aliosq́ue ibi notatos.
Quousque quaeris vanitatem,
Non cogitans aeternitatem?
Quò tendis? ah! quò properas?
Finem cur haud consideras?
Et sceptra transeunt momento;
Sunt saepe nobis nocumento.
Quàm fumus, vmbra, somnia?
Ut vmbra, vilis, euanescit:
Ut flos, homo sic defluit:
Iam floret; at cras contabescit,
Terrisq́ue vix dum funditur,
Terra miser quin conditur.
Quid vita? stilla pensilis,
Imago scoenae, bulla, fumus:
Quid nos? cinis, nix fragilis,
Pus, esca vermium, nil sumus;
Breui quid ambis finienda?
Flammis perennibus luenda;
Hinc ignis, & hinc gaudia
Utrimque stant; & stant aeterna,
Nunc ergo deligas alterna:
Semel perire, semper est:
Semel beari, aeternum est.
Perpende poenas aeternales:
Expende flammas infernales,
Te deserit, manetq́ue poena;
Manetq́ue dura aeternitas,
Dum cuncta transeunt terrena.
Quàm durat heu AEternitas!
Quot scribi possunt numerorum,
Et cuncta, si coniuncta sint,
AEternitatis puncta sint.
Vitae necisq́ue AEternitas
A morte pendet; haec à vita;
| |
Quod mors secat, mors nimis cita,
Succedit hinc AEternitas,
AEternitas saeua poenarum;
Non terminanda AEternitas
Vel vita, vel mors, animarum
Mortem quis hanc non abigat?
Vitam quis hanc non eligat?
Sic mori iam nunc discite,
Mensura sola, Deus, aequa;
Hîc crucies, hîc vre, seca:
DE Eeuwigheyd is hier het leste;
Want is sy goed, sy is het beste:
Maer is sy quaed, sy is het quaedste.
Dus is oock d'eeuwigheyd het laetste.
O eeuwigh' Heer', o eeuwigh' Godt,
Van mijn ghedicht 'tbeghin, en 'tslot,
My, die tot u mijn' arbeydt seynde,
Verleent een eeuwigh-saligh
EYNDE.
|
|