Logo DBNL
Den lust-hof der Christelycke leeringhe (1622)

Den lust-hof der Christelycke leeringhe

(1622)–Benedictus van Haeften–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Van het Eeren der Heylighen.

 
Vra.
 
Waerom bethoont-men eer'
 
Godts Heylighen ghepresen?
 
Ant.
 
Om dat hen Godt den Heer'
 
Heeft selver eer' bewesen.
 
Sy weten wat-men doet
 
Tot hun' eer', hier beneden,+
 
En konnen met der spoedt
 
Aenhooren ons' ghebeden:
 
S'en hebben nu gheen' noot
 
Om voor hun selfs te spreken.+
 
Tot ons hun' liefde groot'
 
Nu meerder is ontsteken.
 
Soo s'hebben macht, en wil',
 
Om te doen ons voor-spraeck:
 
Wat maecktmen dan gheschil
 
Van een' soo klaere saeck?


illustratie



illustratie

Liedeken van het eeren ende aenroepen der Heylighen.

Op de wijse:
Den tijdt is hier.
Oft: als vooren, pag. 180 en 181.

 
+PRijst, en looft den Heer'
 
In sijn' Heyl'ghen ghepresen,
 
Die met lof en eer'
 
Van hem nu zijn ghekroont;
 
Al zijn sy hier seer
 
Ghepijnight en ver wesen,
 
Godt die heeft hen we'er
 
Vertroost, en wel gheloont:
 
Want nu zijn sy meer
 
+Verheven, en verschoont
 
Met prijs en eer' // die niet vergaet;
 
Dan eenigh' heer' // van grooter staet.
 
Dus tot dese keert,
 
Die Godt selfs heeft vereert.
 
 
 
+Neemt vry uwen moedt
 
Op der Heyl'ghen ghebeden:
 
Want Godt ons behoedt
 
Om hun' verdiensten groot'.
 
Sy zijn wel soo goedt
 
Dat sy hun' mede-leden
 
Helpen metter spoet,
 
Als sy zijn inde noot:
 
Want die stort sijn bloedt,
 
En sterft voor Godt de doodt;
 
Meyntmen dat Godt hem niet verhoordt,
 
Als hy voor ons spreeckt een goedt woordt?
 
Al zijn wy't onweerdt,
 
Godt gheeft dat hy begheert.
 
 
 
Godt kan ons ghebedt+
 
Wel selfs terstont verhooren:
 
Maer zijn wy besmet
 
Met sonden onbedacht;
 
Sijn hert' hy dan set
 
Meer op sijn' Wtverkooren;
 
Die sijn raedt en wet
 
Hebben altijt volbracht.
 
Dus hier op niet let,
 
Wat een ketter veracht.
 
Die door sy-selven niet verdiendt,
 
Werdt wel gheholpen door een vriendt:
 
Dus een sondigh mensch
 
Verkrijght sijns herte wensch.
 
 
 
Teghens Godts ghebodt+
 
Godts vrienden wy niet eeren;
 
Want die eer' van Godt
 
Gheeftmen een ander niet:
 
En hoe wel wy tot
 
De Heylighen ons keeren;
 
Weet dat het tot spot
 
Des Heeren niet gheschiet.
 
Oft is Moyses sot,+
 
Die tot de menschen vliet?
 
Oft heeft dan Jacob quaedt ghedaen,+
 
Als hy den Enghel eens riep aen?
 
Neen, neen, des knechts eer'
 
Gheschiedt oock aen den Heer'.
 
 
 
Paulus riep te baet+
 
Die noch in 't leven waeren:
 
Jeremias staet
 
En bidt voor Israel.+
 
En den rijcken vraet
 
+Sijn' broeders wou' bewaeren,
 
Als het was te laet,
 
En nu lagh inde hel'.
 
Kan des hemels raedt
 
Dit niet doen even wel?
 
Want die met Godt nu eeuwigh leeft,
 
En gheen ghebedt van doen en heeft;
 
Sal hy niet met al,
 
Bidden voor't aerdtsche dal?
 
 
 
+O vercierde schaer'
 
Des Rijcke Godts deelachtigh!
 
O Belijders klaer'!
 
O Martelaren schoon'!
 
Maeghdekens eerbaer',
 
Weest onser toch ghedachtigh.
 
En voorts allegaer,
 
Die zijt in 'shemels throon:
 
Bidt dat wy aldaer
 
Eens krijghen onsen loon;
 
En volghen hier uw' deughden // naer,
 
Dat wy zijn oock in vreughden // daer.
 
O Godts vrienden goed',
 
Altijdt ons' voorspraeck' doet.

Vorige Volgende