De Psalmen Dauids

[p. 92]

Vande Wet ende het Euangelium, midtsgaders hoe wy voor Godt salich worden. P.S.

1

HEt Heyl is ons aencomen siet,
Door Ghenade alleyne,
De wercken helpen gheensins niet,
Sy maken ons niet reyne:
T'gheloof siet Iesum Christum aen,
Die heeft ghenoech voor ons ghedaen,
Hy is de Midd'laer worden.

2

Wat Godt inde Wet ons gheboot,
Doen-ment niet houden coste,
Verhief hem Toren end' groot noot,
Voor Godt alsulx begoste.

Van t'vleesch en woud' niet wt de Gheest,

T'welck ons de Wet eyst aldermeest:
Het was met ons verloren.

3

Daer was een valsche meyningh' by,
Godts Wet was dies ghegheuen,
Als oft wy mochten selue vry
Na zijnen wille leuen,

Doch is sy maer een Spighel claer,

Die ons de sond' maect openbaer,
In onsen vleesch verborghen.

[p. 93]

4

Onmogh'lijc wast de sonde quaet
Wt eyghen cracht te laten,
Hoe wel t'beproeft wert met der daet,
Sy wert groot bouen maten:

Want Huychely' verdoemt de Heer',

Ooc den Vleesch' der sonden oneer
Altijt was aengheboren.

5

Nochtans moest de Wet vervult zijn,
Oft wy waren verloren,
Godt sondt zijn Soon' op dat termijn,
Die selfs is mensch' gheboren,

De gansche Wet heeft hy voldaen:

Daer med' s'Vaders tor'n ghestilt saen,
Die ouer ons gongh' alle.

6

Soot nv dan al vervult is vry,
Door dien, diet conde houwen,
Soo leer' nv een Christen daer by
Des gheloofs recht betrouwen,

Niet meer dan: Liue Heere mijn,

V doot sal my het leuen zijn:
Ghy hebt voor my betalet.

7

Daer-aen ic gheen twijffel en draegh',
V woort can niet bedrighen:
Nv seght ghy dat geen mensch vertzaegh',
Dat en sult ghy niet lighen,

Wie ghelooft ende ghedoopt is,

Dien behoort den Hemel ghewis,
Dat hy niet ga verloren.

8

Voor Godt alleen gherecht is hy
Die dit ghelooue vatet,
T'gheloof gheeft van hem den schijn vry,

[p. 94]

 

Soot de wercken niet latet:

 

Godt behaecht het ghelooue goet,

 

De liefde goet den naesten doet,

 

Sijt ghy wt Godt gheboren.

9

Door de Wet wort bekent de sond',
End' slaet t'gemoet daer neder,
D'Euangelium comt t'dier stond',
End' sterct den sondaer weder:

Het sprect: Cruypt tot het Cruys met lust,

Inde Wet en is stilt' noch rust,
Met alle hare wercken.

10

De wercken comen openbaer
Wt een oprecht ghelooue,
En het gheen recht gheloof' en waer',
De wercken waren dooue:

Doch maect alleen t'Gheloof' gherecht?

De wercken zijn des naesten knecht,
Daer wy t'Gheloof aen mercken.

11

De Hoep' verbeyt ter rechter tijt,
Wat Godt toeseyt in eere,
Wanneert gheschien sal tot iolijt,
Ten stelt gheen tijt den Heere:

Hy weet wel alst ten besten is,

Hy bewijst ons gheen arch ghewis,
Dat souden wy betrouwen.

12

Oft het schoon scheen als woud' hy niet,
Laet v dat niet veruaren,
Want waer hy meynt ten besten yet,
Daer wil hijt niet verclaren,

Sijn woort laet v ghewisser zijn:

End' oft gansch neen spraek' het vleesch dijn,

[p. 95]

 

Soo laet v dat niet quellen.

13

Lof, Prijs end' Eer' sy aldermeest
(Voor dees' groote weldaden)
Godt Vader, Soon, Heylighe Gheest,
Die vervull' met ghenaden

Dat hy in ons begost heeft zeer,

T'zijnder Maiesteyt grooter Eer':
Heylich werd' zijnen name.

14

Sijn Rijc coem': Godts wil word' op Eyrd'
Als t'en Hemel verheuen:
T'daghelijcx Broot gheeft ons niet weyrd'
Wilt onse schult vergheuen,

So wy doen ons' schuldenaers saen:

Laet ons in gheen becoringh' staen:
Verlost ons vanden quaden.