De Psalmen Dauids

Vanden val, ende verlossinghe der menschen.

1

DOor Adams val verdoruen is
S'menschen natuer' end' Wesen,
T'self' fenijn is op ons ghewis
Gheerft, (niet om ghenesen)
Sonder Godts troost, Die ons verlost
Heeft

[p. 96]

 

van dees' groote schaden:

 

Daer in de slangh' Euam beuang

 

Godts Tor'n op haer te laden.

2

Soo dan de slangh' Euam heeft bracht,
Dat sy is af-gheuallen
Van Godts woort, t'welc sy heeft veracht,
Daer door sy in ons allen

Bracht heeft den doot // Soo wast wel noot

Dat ons ooc Godt soud' gheuen
Heel zijnen Soon // Der Gh'naden Throon,
Waer door wy mochten leuen.

3

Soo ons een vremde schult met spoet
In Adam heeft ghehoonet,
Soo heeft een vremde hulpe goet
Ons in Christo verschoonet:

Ghelijc wy al // Door Adams val

Eewichlijc zijn ghestoruen.
Soo heeft Godt bloot // Door Christus doot
Vernieut t'welc was verdoruen.

4

Soo hy ons van zijnen soon' schonc,
Doen wy hem viant waren,
Die voor ons aen den Cruyce honc,
Ghedoot, opwaerts gheuaren,

Waer door wy zijn // Van doot end' pijn

Verlost en wy betrouwen:
Op dit confoort // Des Vaders woort,
Wie woud' voor steruen grouwen?

[p. 97]

5

Hy is de wech, t'Licht end' de Poort,
De Waerheyt end' het Leuen,
Des vaders Raet end' t' eewich woort,
T'welc hy ons heeft ghegheuen,

Tot een beschut // Dat wy met nut

Aen hem souden gheloouen:
Daer-om en sal, Gheen macht in al
Ons wt zijn Handt beroouen.

6

De mensch' is godloos end' vervloect,
Gheen Heyl en heeft hy meere
Die troost by eenen mensche soect,
End' niet by Godt den Heere:

Want wie hem gaet // Een ander Maet

Buyten dien trooster steken,
Dien can seer snel // De Duyuel fel
Verschricken met zijn treken.

7

Die op Godt hoept end' hem betrout,
En wort gheensins te schanden:
Want die op desen Hoec-steen bout,
Al comt hem ooc voor handen

Veel ongh'lucx groot // Soo hebb' ic noot,

Sulcken mensche sien vallen:
Die hem verlaet // End' op Godt staet,
Hy helpt zijn volck in allen.

8

Ic bidd' (O Heer') wt s'herten grondt,
Neemt niet van my t'onvramen
V heylich woort wt mijnen mont,
Soo sal my niet beschamen

Mijn sonde Heer' // Want op v zeer,

Set ick al mijn betrouwen:
Wie dat vast daer // Op hoept voorwaer,

[p. 98]

 

Sal den doot niet aenschouwen.

9

Mijn voeten is v heylich woort
Een bernende Lanterne,
Een licht t'welck my den wech wijst voort:
Soo haest dees' Morghen-sterne

In ons opgaet // Als-dan verstaet

De mensch' dees gauen spoedich,
Die s'Heeren Gheest / Belonet meest
Dien die daer op hoept moedich.