De Psalmen Dauids

Ter tijt der Orloghen, ende voornemelijc teghen den Turcken.

1

O Goede Godt in Eewicheyt,
Ons' Vader end' bevrijden,
De heel Christenheyt tot v schreyt,
Stelt v gunst niet bezijden:

Maect dat ons die word' openbaer,

Op-dat wy de sond' nemen waer,
End' die voor v belijden.

2

Want zeer hebben mishandelt wy
Door sonden menichvuldich
Met vloeken, haet end' hoouerdy,
Aen Hoerdom zijn wy schuldich,

Achterclap, ghiricheyt end' smaet

Ooc ontrou ouer all' om gaet
Teghen v volc verduldich.

3

V Woort hebben wy zeer veracht,
End' dat niet aenghenomen,
V Leer' end' weldaet niet bedacht:

[p. 87]

 

Dies is ouer ons comen

 

De scherpe straf der roeden dijn,

 

Waer-mede ghy slaet die daer zijn

 

Van het hoopken der vromen.

4

Op veel plaetsen met siecten groot,
Siet-men veel menschen steruen,
Door diren tijt end' honghers noot,
Comt veel volcx tot verderuen:

De viant plaecht ons door zijn macht,

Hy ouerualt ons met zijn cracht
Om v volc te verderuen.

5

Nochtans nimant segghen en can
Dat wy onschuldich lijden,
V straff' heeft verdient alle man,
Met quaet-doen t'allen tijden:

Des' straffe wort te recht volbracht,

Om dat wy v hebben veracht,
End' v woort, sonder mijden.

6

Doch om dat ghy ons' vader zijt,
Willen wy met verlanghen
Tot v roepen met ernst end' vlijt
End' aen v woort vast hanghen,

Ooc in t'gheloof' v roepen aen:

Want ghy en sult ons niet af gaen,
Maer ons Ghebet ontfanghen.

7

Daer-om, O barmhertighe Heer',
Wilt v onser ontfarmen:
En verlaet v volc nimmermeer,
Ghedenct aen ons v Armen:

Heer', ons en helpt wapen noch schilt

Als ghy ons selue niet en wilt,

[p. 88]

 

Voor den viant bescharmen.

8

Ghy hebt eertijts geholpen wel
All' d'Israelsche scharen,
Als hun de viant aenquam snel
Holpt ghijs' tot s'doots bezwaren:

Soo ghy Iosue hebt bethoont,

Dauid end' Hiskia verschoont,
Na des schrifts openbaren

9

Doen v t'volc door sond' oorsaek' gaf
V gramschap te doen blaken,
Ende daer-toe v weken af,
Met Afgoden te maken:

Doen viel de viant in hun landt,

End' verdorfse door roof end' brandt,
Veel volcx moest den doot smaken.

10

Doen keerden sy weder tot dy,
Als benaut was hun leuen,
Met suchten v aenripen sy,
Ghy hebt hun troost ghegheuen:

Ghy quaemtse te hulp' inder noot,

End' sloecht voor hun den viant doot
End' hebt v volc verheuen.

11

Daerom roept v ooc aen elc een,
Inde benaude daghen,
Ander hulp' en hebben wy gheen,
Die ons wt noot can draghen:

Vergheeft ons sonden altemael,

End' helpt ons van s'doots felle quael',
Wilt ons haters veriaghen.

12

O Godt Vader end' Heer' ghetrou,
Wilt ons clacht voor v stellen,

[p. 89]

 

Helpt doch v Christenheyt wt rou,

 

Wilt s'viants Heyr ne'ervellen:

 

Door Christum ons v bystant thoont,

 

Om zijnen will' ons doch verschoont,

 

Soo v woorden vermellen.

13

O Iesu Christe, Godt volmaect,
Staet oock nv t'onser zijden,
Om uwen will', dien selfs dit raect,
Om v menscheyt end' lijden,

Om v doot, herdt, bitter end' wreet,

Wilt ons doch nv voor allen leet
Der vianden bevrijden.

14

O Heylighe Gheest trooster soet,
Tot uwaerts wy aenschouwen,
Op-dat ghy het Heyr bystant doet
(Om ws Naems will' vol trouwen)

T'welc teghen v Vianden strijdt:

De selue doch met hulp' verblijdt
End' wilts' in v woort houwen.

15

O Godt in het hoochste ghestelt,
Dryvuldich in persoonen,
Een vader, Godt, Heer' ende Helt,
Wilt ons v hulp' verthoonen:

Heer' in t'eynde beschermt ons al

(Als wy gaen wt dit Iammer-dal)
Van t'quaet dat ons mocht hoonen.