De Psalmen Dauids

Vande sonde ende het lijden Christi.

1

OCh wy arme sondaers, ons snoode bewijn,
Daer wy in ontfangen, End' geboren zijn,
Heeft ghebrocht ons allen, In alsulken noot
Dat wy zijn gheuallen in d'eewighe doot.
Heer', ontfarmt v ons: Christ' ontfarmt v ons:
Heer', ontfarmt v ons.

2

Den doot wy niet conden // Door ons eyghen werc
Ontgaen t'geender stonden // De sond' was te sterc:
Dat wy vry zijn worden, Comt daer door alleen:
Dat Gods Soon verslonden, Heeft den doot gemeen.
Heer' ontfarmt v ons etc.

3

Waer Christus niet comen // In dit ongemac,
End' hadd' aengenomen // Ons gedaente zwac:
Waer hy niet gestoruen // Voor ons willichlijc,
Soo waren verdoruen // Wy all' eewichlijc.
Heer', ontfermt v ons. etc.

4

Dees' groote genade // Hier voormaels gheschiet,
Geeft Got vroech en spade // Elc van ons om niet:
Sulx heeft ons de Heere // In Christo bereyt,
Welk' leedt s'doots oneere // T'onser salicheyt.
Heer', ontfermt v ons etc.

[p. 86]

5

Weest getroost mits desen // Tegen sond' end' doot,
Wilt niet verschrict wesen // Voor der hellen stoot:
Want wy zijn ghecomen // Wt allen verwijt,
Door Christum den vromen // Hem sy prijs altijt.
Heer', etc.

6

Laet ons seg ick louen // End' dancken den naem
Des Vaders van bouen // End' Christum bequaem
Laet ons daer beneuen // Den Heyligen Gheest
All' zijn eere geuen // Voor dees' weldaet meest.
Heer', etc.