De Psalmen Dauids

Hoe de Sondaer tot ghenade comt. M.L.

1

VErheucht v Christenen ghemeen,
End' laet ons vrolijc springhen
Dat wy ghetroost, end' all' in een
Met Lust end' Liefde singhen
Wat Godt ghe-

[p. 83]

 

daen heeft ons te goet,

 

Ooc van zijn Wonderwercken soet:

 

Gansch dier heeft hijt verworuen.

2

Den Duyuel ic gheuanghen lach,
Ter doot was ic verloren.
Mijn Sond' my quelde nacht end' dach,
Daer ic in was gheboren:

Ick viel altijt diper daer-in,

Niets goets en was in s'Herten sin,
De sond' hadd' my beseten.

3

Mijn goede wercken gouden niet,
T'was met dien al verdoruen,
De vry' wil haet Godts ghericht, siet,
Hy was tot t'goet verstoruen:

Den anxt my tot vertwijff'len dreef,

Dat niet dan steruen by my bleef,
Ter hellen moest ick sincken.

4

T'iammerde Godt in eewicheyt
Mijn Ellend' bouen maten,
My dacht aen zijn Barmherticheyt,
End' woud' my helpen laten:

T'vaderlijck Hert' want hy tot my,

T'en was by hem gheenen schimp vry,
T'beste liet hy hem costen.

5

Hy sprac tot zijnen liuen Soon:
Het is nv tijt t'ontfarmen,
Vaert hen mijns herten weyrde Croon,

[p. 84]

 

End' zijt het Heyl der armen,

 

End' helpt hun wt der sonden noot,

 

Verworcht voor hun den bitt'ren doot,

 

End' laetse met v leuen.

6

De Soon' den Vader was subiect,
Hy quam tot my op eyrden,
Van een Maecht reyn end' onbevlect,
Hy sond' mijn Broeder weyrden:

Seer heymelijc ded' hy zijn cracht,

Hy ghinc in een ghedaent' veracht,
Den Duyuel woud' hy vanghen.

7

Tot my sprac hy: Houdt v aen my,
Het sal v nv ghelucken,
Ic gheef my seluer gansch voor dy,
Daer wil ic voor v bucken,

Want ic ben dijn, end' ghy zijt mijn,

End' waer ic ben daer sult ghy zijn:
Nimant en sal ons scheyden.

8

Verghiten sal hy heel mijn bloet,
Daer-toe mijn leuen roouen.
Dat lijd' ic alles v te goet,
Wilt sulcx heel vast gheloouen:

Den doot verslint het leuen mijn,

Mijn onschult draecht de sonde dijn,
Dat doet v salich worden.

9

T'en Hemel tot den Vader mijn
Daer ic van desen Leuen,
Daer wil ic uwe Meester zijn:
Dien Gheest wil ic v gheuen,

Die v in droefheyt troosten sal,

End' v my leeren kennen al.

[p. 85]

 

End' inde Waerheyt leyden.

10

Wat ick ghedaen hebb' end' gheleert,
Dat sult ghy doen end' leeren,
Daer mede t'Rijc Gods werd' vermeert,
Tot lof end' zijnder Eeren,

End' voor s'Menschen Leer' v behoet,

Daer van verderft het edel goet,
Ontfangt dat tot een Lesse.