De Psalmen Dauids

Lofsanc Marie. Luc. i. S.P.

1

MIjn siel verheft den Heere mijn
Mijnen geest gaet opspringen
In dien die mijn Heylant sal zijn,
Maria gaet soo singhen:
My dienstmaecht slecht // In ellend' recht
Heeft hy gesien: Midts desen
In my volbracht Sijn groote macht

[p. 62]

 

Van elc word' ic ghepresen.

2

Sijnen naem is elc-een bereyt,
Hy doet wel allen Liden,
Die hun in zijn barmherticheyt
Met Vrees' altijt ghebiden:

Want zijn ghewelt // Breet end' ne'er-velt

(Als zijne Armen wercken)
Die Hoomoet doet: // End' stoot met spoet
Ne'er vanden stoel den stercken.

3

Die honghert end' is in ootmoet,
Dien wil hy heerlijc spijsen,
Verhooghen end' vullen met goet,
Om zijn macht te bewijsen:

De Rijke saen // Laet hy leech gaen,

End' treurich t'allen tijden:
Maer die arm leeft // End' ghebrec heeft
Wil hy met vreucht verblijden.

4

De Heer' helpt ooc op zijnen knecht,
Israel den zeer Vromen,
Door zijn barmherticheyt oprecht
Heeft hy hem aenghenomen:

Soo hy voorwaer // Den Vaders claer

Beloeft hadd' langh' te voren.
Ooc Abraham // End' wat oyt quaem
Van hem, eewich vercoren.2. Gloria.