De Psalmen Dauids

Den cxliiij. Psalm.

Is een dancsegginghe, voor de weldaden die Godt de weerlijcke Ouerheyt bewijst, biddende teghen de valsche leeraers, ende ongehoorsame onderdanen, die hun na Gods woort niet reguleren en willen.

1

DE Heer' mijnen troost sy gheloeft wel,
Die mijne handen leert strijden,
End' beyde mijn vuysten crijghen snel:
Mijn goetheyt tot allen tijden:
Mijn Beschuttingh', Verlosser end' Borcht,
Mijnen Schilt dien ic betrouwe,
Die mijn volc dwingt, ende

[p. 377]

 

daer toe sorcht,

 

Dat het hem onder my houwe.

2

Wat is de Mensch' dat ghy zijns neemt aen?
Ende des Menschen kint, Heere,
Dat ghy hem soo acht, end' wilt ontfaen?
De Mensch' en is doch niet meere

Dan ghelijck daer is eenen niet,

Sijnen tijt vaert ras daer-henen,
Als een schaduwe (soomen wel siet)
Is hy haestelijc verdwenen.

3

Neycht v Hemelen, end' daer af vaert:
Heer', wilt de Berghen aentasten,.
Maect dat de roock hem daer wte baert.
Comt hun met blixem belasten,

End' verstroytse doch in corter stont:

Wilt naw op hun-liden micken,
Schiet v stralen, End' stoot-se te gront,
End' wilt-se crachtich verschricken.

4

Seynt, Heer', van-der hoochten uwe hant,
Ende verlost my ghenadich,
Voor groote Wat'ren doet my bystant.
Van-de handen onghestadich

Heer', der vremder Kinderen altoos.

Welcker leer' (diet wil mercken)
Is gheheel onnut, daer toe Godloos,
Ende valsch sijn all' hun wercken.

5

Godt, ic wil een nieuw' Liet singhen // dy:
Op-den Psalter van thien Snaren
Wil ick spelen sunderlinghen // dy.

[p. 378]

 

Ghy die Coninghen cunt sparen,

 

End' gheeft hun Ouerwinninghe recht:

 

Ghy verlost van-den Godloosen

 

Insghelijken Dauid uwen Knecht,

 

End' van t'moordissch sweyrt des boosen.

6

Van-de hant my verlost end' bevrijt
Der vremder kinderen, Heere,
Welcker Leeringh' is onnut altijt,
End' hun wercken zijn valsch seere.

Dat ons' Sonen in hun ieucht op-gaen

Als planten, ons Dochters mede,
Als wt-ghehouwen Arkeners staen,
Als Palleysen in schoon Steden.

7

Laet ons Camers vol sijn alle-gaer,
Die voor-raet connen wt-gheuen
Eenen na den and'ren openbaer:
Dat ons Schapen daer beneuen,

Duysent draghen, End' dat het ghetal

Mach grootelijken vermeeren,
End' in hondert Duysent, ouer-al
Op onse Dorpen verkeeren.

8

Dat ons' Ossen daer-toe brenghen voort
Veel arbeyts: Datter gheen schade,
Gheen verlies noch clacht end' werd' ghehoort
Op ons Straten, vroech noch spade.

Wel den volcke dien het alsoo gaet:

Maer Salich sijn die warachtich,
Dien de Heer' in alles metter daet
Is altijt een Godt almachtich.