De Psalmen Dauids

Den cxli. Psalm.

Is een ghebedt, dat ons Godt na zijn Woort ende wille leyden, ooc de valsche Leeraers keeren, ende der Tyrannen aenslaghen beletten wille.

1

HEer', tot v roep' ick nv,
Haest v doch tot my zeere:
Neemt mijn stemme tot v,
Als ic v aenroep', Heere.
Voor v moete deughen

[p. 371]

 

mijn ghebet,

 

Als eenen schoonen Reuc-offer net,

 

Laet voor v mijns Handen op-heffen

 

Als Auont-offer Lof betreffen.

2

Heer', behoedt mijnen mont,

Wilt mijn lippen bewaren.

Neycht niet mijns Herten gront

Op t'quaet met den Sondaren.

Om te leyden een wesen Godloos,
Metten quaet-doenders end' menschen boos,
Dat ick niet en Eet t'geenen daghen
Van dat, t'welck staet in hun behaghen.

3

Dat de vrome my sla

Vriendelijck, met soet straffen:

Dat sal voor ende na

Wel soo veel aen my schaffen.

Als eenen Balsem, de welcke wort
Lieffelijcken op mijn Hooft ghestort,
Want ick bidd' altijt, dat de quade
My eenichsins niet en doen schade.

4

Hun Leeraers groot end' cleen

Moeten ras ghestort worden

Ouer eenen Rootsteen,

[p. 372]

 

End' gheheel zijn vertorden,

 

Soo salmen dan hooren mijne Leer,

 

Als dat-se sy lieffelijcken zeer.

 

Tot de Hell' zijn verstroyt ons Beenen,

 

Ghelijc t'Lant doorschuert wort, van eenen.

5

Want mijn Ooghen sien nv

Op v, O Heere, Heere:

Ick betrou gantsch op v,

Verstoort niet mijn siel' teere.

Bewaert doch, Heere, ghenadich my
Voor den listelijcken strick, die sy
My gheleyt hebben met hun allen,
Ende voor der quaet-doenders Vallen.

6

Elck Godloose die moet

Vallen in zijn selfs Netten:

Sy moeten hunnen voet

In hun selfs stricken setten

Met malcanderen versmadelijck:
Ick daer-en-teghen, ghestadelijck
Moet voorby gaen met allen vromen,
End' daer van gheluckich ontcomen.