De Psalmen Dauids

Den cxl. Psalm.

Is een gebet tegen de quaetdoenders die allen tquaet, ende oneenicheyt in het weerlijc regiment maken, dat Godt dit doch keeren, ende de weerlijcke Ouerheyt victorie geuen wille.

1

VVilt my vanden menschen quaet,
Heer', verlossen: end' bevrijden
Van dien, die in woort end' daet
Sijn vermeten t'allen tijden.
Die in hunder herten gront
Boosheyt dencken t'alder stont,
End' dagh'lijx Crijch aen-richten,
Hun tongen als Slangen zijn:
Hun lippen niet en zwichten:
Vol van Aderen fenijn.

2

Hoedt my voor der Boosen hant:
Voor de vermetenen, Heere,

[p. 369]

 

Vrijdt my: die aen elken cant

 

Dencken, tot mijnder oneere

 

Omm' te stooten mijnen ganck.

 

Veel stricken wijt ende lanck

 

D'Hooueyrdighe my stellen,

 

Spreyden Zeelen, tot een Net:

 

Aenden wech (my te vellen)

 

Hebben sy Vallen gheset.

3

Maer totten Heer' seggh' ick vry:
Ghy zijt mijn Godt: Neemt ghenadich
Heer', mijns smeekens stemm' tot dy.
Heere, Heere Godt weldadich,

Mijn stercke hulp', ghy bevrijdt

Mijn hooft ter tijt vanden strijdt.
Heer', gheensins den Godloosen

Hem zijn begheert' en ghedoocht,

Sterct niet den will' der Boosen.
Hun Hert' mocht dies zijn verhoocht. Sela.

4

Het ongh'luc, waer af dat zeer
All' mijn vianden raet-slaghen,
Moet tot hun Hooft nemen keer.
Hy sal stralen end' veel plaghen

Ouer hun all' schudden saen,

Met groot Vier sal hyse slaen
Diep inder Aerden gronde,

Soo, dat sy alle voort-aen,

Nu, noch tot gheender stonde
Niet meer en sullen op-staen.

5

Eenen boosen mont en sal
Gheen gheluc hebben op Eyrden:
Ggegeel veriaecht ouer al

[p. 370]

 

Ende ghestort in onweyrden

 

Sal worden een mensche boos,

 

Die vermeten is altoos,

 

End' ganschelijck moetwillich:

 

Blijuen staen en sal hy niet

 

Om zijn quaetheyt onbillich,

 

Maer te niet gaen met verdriet.

6

Want ick weet in mijn ghemoet,
Dat hem de Heer' sal ontfarmen
Des Rechts end' der saken goet
Der ellendighen end' Armen,

End' die wt-voeren lofsaem.

Ooc soo sullen uwen naem
De Gherechtighe prijsen,

Ende de Vrome sullen fijn

V dijn Eere bewijsen,
End' blijuen voor v aenschijn.