De Psalmen Dauids

Den cxxvij. Psalm.

Is een leeringhe, hoe dat door den seghen Godts het huys-houden alleenlijc, ende niet door s'menschen wijsheyt onderhouden ende gheuoordert wort.

Den achsten Thoon.

1

ISt dat de Heer' het huys niet en bout,
Te vergheefs dan arbeyden
Di daer aen werken met steen oft hout:
Maer helpt hijt hun bereyden,
Soo is hunnen voorspoet menichvout.

2

Te vergeefs houden de Wachters wacht
Bewaert Godt niet de Stede:
En neemt de Heere daer-op gheen acht,
(Al schijnt het te zijn vrede)
T'is om niet: Al waect ghy dach end' nacht.

[p. 346]

3

T'is te vergeefs dat ghy vroech op staet,
End' sittet daer na langhe,
End' eet v broot met sorgh' vroech end' laet,
Sulx gheeft (sonder bedwanghe)
Godt zijn volc slapende met der daet.

4

Siet, de kinderen zijn gauen goet,
Ghegheuen vanden Heere,
Ende de vruchte des Lichaems vroet
Is een gheschenc, in Eere,
Het welk' men van Godt ontfanghen moet.

5

Ghelijc inde hant de Pijlen snel
Eens sterken t'allen tij'en,
Alsoo ende met ghelijc opstel
Ooc voorspoedich ghedijen
Altijt de Ionghelinghen seer wel.

6

Wel dien, die vol sijnen Koker heeft
Van dien, Die wort niet t'schanden,
Als hy hem te handelen begheeft
Vry met sijne vyanden
Inder poorten, Gheensins hy dan sneeft.