De Psalmen Dauids
(1583)–Willem van Haecht–
AuteursrechtvrijIs een vertroostinghe, dat Godt sijn Kercke tegen hare vyanden (al schynt het onmoghelijc te wesen, dat hy daer soude connen ghehelpen) wonderlijc onderhout. | |
1VVAert dat Godt niet by ons en waer,
Laet
| |
[pagina 341]
| |
Is'rel dat belijden.
Dat Godt ons niet en waer soo naer,
Als menschen ons bestrijden.
Sy verslonden ons alle snel
Leuendich, als hun gramschap fel
Ons aen-quaem t'allen zijden.
| |
2Soo versoep' ons het water claer:
Stroomen ghinghen onsachtich
Ouer onse silen voorwaer.
Al te hoogh' end' te crachtich
Ghinghen daer de Wateren groot
Ouer ons' silen naect end' bloot,
Sonder Godts hulpe machtich.
| |
3Lof sy Godt, dat hy niet en gheeft
Ons ten Roof in hun tanden.
Ons sile dies gheen noot en heeft,
Sy ontquam wt hun handen,
Als een Voghel des Vogh'laers stric:
De stric brac in een ooghen-blic,
End' wy zijn los van schanden.
| |
4Onse hulp' staet onwanckelbaer
In-den name des Heeren,
Ende sy blijft eewichlijc daer,
Sonder daer-af te keeren:
| |
[pagina 341[342]]
| |
Die ghemaect heeft het Hemel-rijc,
Heel den Aert-bodem van-ghelijc
Met Heerlijcheyt in Eeren. 1. Gloria.
|
|