De Psalmen Dauids

Den cxxi. Psalm.

Is eenen troost, dat ons Godt in allen Noot genadelijc beschudden, ende ons (als wy maer op hem en sien, ende ons zijns troosten) onderhouden wilt.

1

IC heff' tot de Bergen op mijn Oogen,
Vande welke my hulpe coemt.
Mijn hulpe comt haer aen my vertoogen
Van Godt, den Heere, hooch beroemt,
Di gemaect heeft wonderlijc,
Den hemel end' het aert-rijc.

2

Hy en sal gheensins slibberen laten
Ofte struykelen uwen Voet,
Hy en slaept niet die v comt te baten.
Aensiet, die Israel behoet,
De self' en slaept nimmermeer:
Gheensins en sluymert de Heer'.

3

De Heer' bewaert v, hy is alleene
Ouer v rechte-hant voorwaer
V schaduwe, het decsel ghemeene.

[p. 338]

 

Op dat des daechs de Sonne claer

 

V niet end' soud' steken fel,

 

Noch des nachts de Mane snel.

4

De Heer behoed' v van allen quaden,
Hy beware dijn Sile lanc.
De Heere behoede door Ghenaden
Vwen wt-ganc end' inneganc:
Sulcx alle sy v bereyt
Van nv tot in Eewicheyt.