De Psalmen Dauids

Den cxx. Psalm.

Is een ghebet teghen de valsche Broeders ende Ketters, die den Christenen alle leet aendoen, ende alle oneenicheyt maken.

[p. 336]

1

IC roepe tot God in mijns noots stont,
Ende hy verhoort my.
Heer' maect mijn sile vrij,
Vanden seer loghenachtighen mont,
Ende vande valsche tonghen,
Fenijnich end' onbedwongen.

2

Wat can doen de valsche tonge fel?

Wat cans' wt-richten doch

Met boosheyt end' bedroch?

Sy is ghelijc Pijlen scherp end' snel
Eens gheweldighen seer stoute:
Als vier in Geneuer-houte.

3

Wee my dat ic ben tot deser tijt

Onder Mesechs gheslacht

Een vremdelinc veracht,

Bespot, versmaet ende seer benijt:
Ic moet onder Kedar woonen,
In sijn Hutten my verthoonen.

4

Het wort mijnder Silen veel te lanc:

Te woonen soo versmaet

By dien die vrede haet.

[p. 337]

 

Ic houde vrede sonder bedwanc:

 

Maer als ic spreek' met vroem' sinnen,

 

Als-dan gaen sy Crijch beghinnen.